Wydany w 1795 roku w Lipsku przez Friedricha Erasmusa Vogla zbiór odnalezionych rękopiśmiennych notatek, stanowiących formę przygotowania do prowadzenia wykładów dotyczących twórczości Horacego czyli Quintusa Horatiusa Flaccusa (65p.n.e. - 8p.n.e.), określanego mianem największego łacińskiego liryka i mistrza satyry. Autorem zapisków był Christian David Jani (1743-1790) - niemiecki filolog, pedagog, długoletni rektor Gimnazjum w Eisleben. Ich treść stanowią przed wszystkim interpretacje satyr (Sermones) i listów (Epistulae) Horacego wraz z uwagami wyjaśniającymi i komentarzami autora.