Caroli a Linné [ … ] Genera plantarum eorumque characteres naturales secundum numerum, figuram, situm et proportionem omnium fructificationis partium […] Volumen II

Typ: Stary druk Rok publikacji: 1791 Miejsce publikacji: Francofurti ad Moenum Autor:
  • Linneusz, Karol
  • Schreber, Johann Christian Daniel von - wydawca
Strony: 8; 381-872 Sygnatura: 94160/2 biblioteka cyfrowa link Języki: lat Hasła kluczowe:
  • Stary druk - 18 w.
  • Botanika - 18 w.
  • Linneusz - system klasyfikacji roślin - 18 w.
  • Linneusz - nomenklatura botaniczna - 18 w.
  • Schreber, Johann Christian Daniel von (1739-1810)
  • Linneusz, Karol (1707-1778)
Pobierz plik XML Pobierz plik TXT Kategorie:
Data dodania: 18.07.2022

Opis dokumentu

Genera Plantarum… (Frankfurt nad Menem; 1791) – druga i ostatnia część, poszerzonego i uzupełnionego, ósmego wydania dzieła szwedzkiego przyrodnika i lekarza, profesora Uniwersytetu w Uppsali Karola Linneusza; szw.Carl von Linné; łac. Carolus Linnaeus (1707-1778). Pierwsze wydanie dzieła ukazało się w Leiden w 1737 roku i zawierało krótkie opisy 935 rodzajów roślin, które były wówczas znane Linneuszowi. Dało ono podwaliny pod system klasyfikacyjny roślin, podstawę dzisiejszej botaniki. Systematyka oparta jest na obserwacji zapładniania roślin, które klasyfikuje się według kształtu słupka, pręcika oraz sposobu rozmnażania. „Genera Plantarum” była kilkakrotnie poprawiana przez Linneusza. Piąta edycja została opublikowana w sierpniu 1754 roku i była połączona z pierwszym wydaniem „Species Plantarum”. W ciągu kilkunastu lat, które upłynęły między publikacją pierwszego i piątego wydania, liczba wymienionych rodzajów roślin wzrosła z 935 do 1105. Niniejsze, uzupełnione wydanie zawiera blisko1800 opisów. Dzieło postawiło pierwszy krok w kierunku uniwersalnej, znormalizowanej nomenklatury botanicznej. Jak wszyscy przyrodnicy tej epoki, Linneusz interesował się również zoologią, dla której również stworzył system klasyfikacji zwierząt, kierując się głównie podobieństwem zewnętrznym. Za swoje liczne osiągnięcia Linneusz zdobył sławę jeszcze za życia i został doceniony. Powierzono mu funkcję pierwszego prezesa powstającej ówcześnie Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk (brał aktywny udział w jej powstaniu), zaszczycono go tytułem szlacheckim, funkcją lekarza dworu królewskiego oraz członkostwem wielu zagranicznych uczelni i towarzystw naukowych. Wydawcą niniejszej, opublikowanej już po śmierci Linneusza edycji był  Johann Christian Daniel von Schreber (1739-1810) - niemiecki badacz historii naturalnej, botanik i zoolog, uczeń Karola Linneusza, który jako wielki zwolennik jego systemu klasyfikacji wydawał prace Linneusza na terenie Niemiec.