Carl Pilger’s Roman seines Lebens. Von ihm selbst geschrieben. Ein Beitrag zur Erziehung und Kultur des Menschen. Erster Theil

Opis dokumentu

Część pierwsza Carl Pilger’s Roman seines Lebens… (Berlin, 1792) - autobiografii Johanna Gottlieba Karla Spaziera (1761-1805). W wydanej w trzech częściach, na przestrzeni 1792-1796, publikacji, autor, tworzący pod pseudonimem Karl Pilger, także Carl Pilger, opisuje własne życie, koleje losów, zdarzenia, których był świadkiem, doświadczenia, które nabywał, ewolucje poglądów, zapatrywań oraz postaw wobec ludzi i świata etc. Johann Gottlieb Karl Spazier był publicystą, pisarzem i kompozytorem pieśni, który urodził się 20 kwietnia 1761 roku w Berlinie i tam się wychował. Uczęszczał do Heckersche Realschule i berlińskiego Gymnasium zum Grauen Kloster. Interesował się filozofią, literaturą i muzyką. Mimo, że nie posiadał gruntownego wykształcenia muzycznego, działał w młodości jako śpiewak koncertowy i kościelny, a przez pewien czas występował jako śpiewak operowy na dworze księcia Henryka Pruskiego (1726-1802), młodszego brata króla Fryderyka II Wielkiego. Następnie studiował filozofię i teologię w Halle i Getyndze, uzyskał doktorat filozoficzny i żył jako nauczyciel i mistrz dworski w Dessau. W latach 1784-1787 Spazier był nauczycielem i kierownikiem w instytucie wychowawczym w Dessau; swoje doświadczenia podsumował w piśmie "Einige Bemerkungen über deutsche Schulen, besonders über das Erziehungsinstitut in Dessau" (Kilka uwag o niemieckich szkołach, szczególnie o instytucie wychowawczym w Dessau). Przez krótki czas Spazier był profesorem w Giessen, potem towarzyszył hrabiemu westfalskiemu w podróżach, po Niemczech, Danii, Holandii, Szwajcarii i części Włoch. Następnie udał się jako profesor do Neuwied, gdzie otrzymał od księcia tytuł radcy dworu. W 1791 roku został nauczycielem języka niemieckiego i nauk pięknych w szkole handlowej w Berlinie. Z posady tej, po dwóch latach, musiał jednak zrezygnować z powodów zdrowotnych. W 1793 roku założył "Berlinisch musikalische Zeitung", którą redagował do 1794 r., a w 1796 roku ożenił się w Berlinie z piękną Johanne Caroline Wilhelmine Meyer. W tym samym roku uzyskał tytuł doktora na wydziale filozoficznym w Halle. W 1800 przeniósł się z rodziną do Lipska, gdzie poświęcił się wyłącznie pracy literackiej. Zmarł 19 stycznia 1805 roku, po krótkiej chorobie, pozostawiając wdowę z czwórką małych dzieci.