Akt kapitulacji miasta Gdańska wraz z należącą do niego Twierdzą Wisłoujście będący efektem kilkumiesięcznego oblężenia miasta przez wojska rosyjskie i saskie. (część tzw. wojny o sukcesję polską). Rokowania w sprawie kapitulacji miasta toczyły się w dniach 1–7 VII 1734 w siedzibie sztabu wojsk rosyjskich w Oruni. Na rozmowy z feldmarszałkiem Burchardem Christophem von Münnichem (1683-1767), kierującym oblężeniem Gdańska wyznaczono rajców (późniejszych burmistrzów i burgrabiów miasta) Johanna Wahla (1682-1757) i Nathanaela Gottfrieda Ferbera (1688- 1755). Ostatecznie 7 lipca 1734 roku Gdańsk ratyfikował kapitulację, objętą 21 artykułami, podpisaną przez pełnomocników miasta (wymienionych powyżej) z jednej strony, a feldmarszałkiem Münnichem i Johannem Adolfem II (1685-1746) – ostatnim księciem Saksonii - Weiβenfels, generałem marszałkiem polnym armii saskiej, z drugiej strony. Najważniejsze warunki kapitulacji były następujące: Gdańsk zobowiązał się uznać królem polskim Augusta III i wykonać mu przysięgę wierności. Oba polskie pułki koronne i wszyscy znajdujący się w służbie gdańskiej cudzoziemcy stawali się jeńcami moskiewskimi, było im jednakże wolno oswobodzić się z niewoli przyjęciem służby saskiej. Załoga miejska wracała bezzwłocznie po ustąpieniu obu pułków polskich w posiadanie szańców Winterschantze i Sommerschantze; twierdza Weichselmünde i Westschantze natomiast miały bez przeszkody komunikacji handlowej pozostać w posiadaniu załogi saskiej, co też trwało w istocie aż do dnia 22 maja 1736 roku. Miasto Gdańsk miało wysłać deputację do Petersburga z przeproszeniem za swoją postawę carycy Anny. Twarde były warunki pieniężne, jakie kapitulacja z dnia 7-go lipca nakładała Gdańskowi. W przeciągu roku, w trzech ratach, jako koszta wojenne miasto miało wypłacić Moskwie milion talarów. Moskiewskiej generalicji, artylerii, korpusowi inżynierów dodatkowo zapłacić 30.000 dukatów tak zwanego dzwonnego. Nałożona na Gdańsk kontrybucja na długie lata nadwyrężyła finanse miejskie, mocno uszczuplone wydatkami na obronę. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. Pol.8.II.642-Pol.8.II.647.