Katalog zabytków piśmienniczych w języku saksońsko-dolnoniemieckim, opracowany głównie na podstawie zbiorów Biblioteki Książęcej w Wolfenbüttel. Biblioteka ta założona w XVI w. przez Juliusa zu Braunschweig-Lüneburg, uważana była za największą bibliotekę na północ od Alp i nazywana nawet „ósmym cudem świata”. Do dziś jest ważnym ośrodkiem badań naukowych, przede wszystkim z zakresu średniowieczai wczesnej epoki nowożytnej. Na stronie tytułowej publikacji widnieje rękopiśmienny znak własnościowy Neumanna - elbląskiego bibliofila i historyka.