Bucolicorum Virgilii simplex et dilucida Metaphrasis ...

Opis dokumentu

Bukoliki Wergiliusza w metafrazie, czyli dosłownym przekładzie (tłumaczeniu) niemieckiego teologa, pedagoga Mento Gogreve (1541 -po1588). Gogreve, posiadający dobrą znajomość starożytnych autorów, podjął się próby tłumaczenia zbioru idylli poety rzymskiego - Publiusza Vergiliusza Maro (70 p.n.e.- 19 p.n.e.). Bukoliki (Eklogi) - to zbiór 10 sielanek wzorowanych na Teokrycie. Tłem bukoliki był jednocześnie baśniowy, umowny krajobraz Arkadii i italska ojczyzna Wergiliusza, dzięki czemu utwór zyskał nowy wymiar. W utworze Wergiliusz przedstawił skargę nieszczęśliwie zakochanego Korridona, zawody śpiewacze dwu pasterzy, metamorfozę Dafnisa - wplatał do utworu aluzje do przeżyć osobistych i wydarzeń współczesnych sobie. Bukoliki nie były realistyczne, pasterze mówili językiem warstw oświeconych, przez co utwór zyskał charakter dworski, alegoryczny. Tekst stanowi przeciwieństwo parafrazy, pochodzącej od greckiego słowa paraphrasis i oznaczające "wyrażanie czegoś innymi słowami", czyli polegające na swobodnej przeróbce tekstu lub tłumaczenia. Za kartą tytułową dedykacja skierowana do szlachetnego Heinricha Saldera (1532-1588). Autorem dedykacji jest niemiecki teolog,pedagog, moderator oceniający treści w publikacjach -Mento Gogreve (1541-po 1588). W druku ozdobniki: inicjał, winieta. Tekst wydany w oficynie Johannesa Cratoniusaw Wittenberdze. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.6.II.1384-Pol.6.II.1385. Format bibliograficzny: 8. Pieczątki: 1, 10, 11. Dawne sygnatury: L.2, J.2. krawędzie – przycięte (barwione) ; typ oprawy (materiał) - pergamin (oprawa z japem) ; obleczenie – koloru białego (jako obleczenie użyto pergaminową kartę z rękopisu) ; okładzina – tektura ; niewielkie deformacje ; niewielkie przedarcia / ubytki ; znaczny stopień zainfekowania mikroorganizmami. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.