Briefe von Italien von Friedrich Th. Vischer

Opis dokumentu

Briefe von Italien von Friedrich Th. Vischer (Monachium, 1907) - zbiór korespondencji napisanej w okresie 1839-1840 podczas jednej z licznych podróży do Włoch przez niemieckiego literaturoznawcę, estetyka, poetę i filozofa Friedricha Theodora Vischera (1807-1887). Niniejszy zbiór zawiera osobiste refleksje, doświadczenia i wrażenia estetyczne z podróży, adresowane m.in. do brata Augusta Fischera, siostry Nancy Hemsen oraz szerokiego grona przyjaciół. Wydany został przez syna autora Roberta Fischera (1847-1933) dla upamiętnienia setnej rocznicy urodzin ojca. Od 1821 r. Friedrich Vischer uczył się w protestanckim seminarium w Blaubeuren, gdzie we wrześniu 1825 r. otrzymał świadectwo dojrzałości i został przyjęty na ewangelickie studia teologiczne do Tübinger Stift. Przez pierwsze dwa lata studiował filologię i filozofię, a przez trzy następne teologię. W czasie studiów Friedrich Theodor Vischer napisał wiersze liryczne, z których najlepszy powstał w 1829 r. pt. Leben und Tod des Joseph Brehm, gemessen Helfers zu Reutlingen. Po pierwszym egzaminie teologicznym Friedrich Theodor Vischer został w 1830 r. wikariuszem we wsi Horrheim. W listopadzie 1831 r. został mianowany repetentem w ewangelickim seminarium teologicznym w Maulbronn. Uczył tam języka łacińskiego i greckiego oraz prowadził zajęcia z gimnastyki. We wrześniu 1832 r. uzyskał tytuł magistra, w tym samym roku zdał drugi egzamin teologiczny, po czym wyruszył w podróż edukacyjną. Najpierw przebywał w Getyndze, gdzie poznał m.in. braci Wilhelma i Jacoba Grimm.Potem udał się m.in. do Berlina, Drezna, Pragi, Wiednia i Monachium. Po powrocie w czerwcu 1833 r. do Tybingi objął w 1834 r. stanowisko repetenta w Tübinger Stift. W październiku 1834 r. został mianowany pastorem w Herrenbergu, ale z powodu wewnętrznego odchodzenia od Kościoła wniósł prośbę o usunięcie go z tego urzędu. 25 listopada 1835 r. Friedrich Theodor Vischer otrzymał stanowisko Privatdozenta estetyki i literatury niemieckiej na uniwersytecie w Tybindze. Wiosną 1836 r. habilitował się, a w 1837 r. awansował na profesora nadzwyczajnego. Od lata 1839 do jesieni 1840 r. Friedrich Theodor Vischer podróżował po Włoszech i Grecji. Po powrocie prowadził także wykłady na temat historii sztuki i malarstwa. Od semestru zimowego 1842/43 prowadził także wykłady dotyczące Williama Szekspira. 5 września 1844 r. został profesorem zwyczajnym estetyki i literatury niemieckiej. Wykład inauguracyjny wygłoszony 21 listopada 1844, w którym przyznał się do panteizmu doprowadził do jego dwuletniego zawieszenia przy zachowaniu dotychczasowych poborów. Od 1847 r. ponownie prowadził wykłady. W 1848 r. został deputowanym do Frankfurckiego Zgromadzenia Narodowego W 1849 r. wrócił rozczarowany do Tybingi. W 1855 r. otrzymał nominację na profesora estetyki i literatury niemieckiej w Eidgenössische Technische Hochschule Zürich. W latach 1858 i 1860 odbył kolejne podróże do Włoch. W 1862 r. wyjechał do sanatorium do Norderney. W tych latach napisał sprzecznie przyjętą satyrę Fausta II Goethego pt. Faust. Der Tragödie dritter Teil. Poza tym napisał w szwabskim dialekcie sztukę teatralną Nicht Ia, w której przedstawił w sposób satyryczny wirtemberskiego pastora. W 1864 r. został członkiem Bawarskiej Akademii Nauk, a w 1866 r. ponownie profesorem zwyczajnym na uniwersytecie w Tybindze. W latach 1867, 1870 i 1881 odbył kolejne podróże do Włoch. W 1870 r. otrzymał od króla Wirtembergii Order Korony Wirtemberskiej (niem. Orden der Württembergischen Krone), co związane było z jednoczesnym nadaniem osobistego tytułu szlacheckiego. Z okazji 80-tych urodzin uhonorowany został Orderem Fryderyka (niem. Friedrichs-Orden). Friedrich Theodor Vischer zmarł 14 września 1887 w Gmunden w czasie kolejnej podróży do Wenecji.