Bildnis eines deutschen Bauernvolkes. Die Siebenbürger Sachsen

Opis dokumentu

Bildnis eines deutschen Bauernvolkes. Die Siebenbürger Sachsen (Berlin, Stuttgart, 1934) - publikacja stanowiąca połączenie formy tradycyjnej książki z koncepcją albumu fotograficznego (fotoksiążka), prezentująca obraz ówczesnego życia codziennego Sasów siedmiogrodzkich, w opracowaniu niemieckiego fotografa, fotoreportera i dokumentalisty Hansa Hermanna Theodora Retzlaffa (1902-1965). Materiał zawiera 96 czarno-białych, unikatowych fotografii dokumentujących, codzienne życie, kulturę ludową i obyczaje niemieckiej ludności wiejskiej osiadłej na terenach Siedmiogrodu. Retzlaff koncentruje się przede wszystkim na prezentacji oryginalnych strojów ludowych, portretach mieszkańców, wiejskich pejzażach, krajobrazach, folklorze etc. Opracowanie poprzedza krótka przedmowa Viktora Glondysa (1882-1949) - niemieckiego duchownego i teologa luterańskiego związanego Bukowiną i Siedmiogrodem, biskupa Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania w Rumunii w latach 1932-1941 i 1944-1945 oraz tekst uzupełniający dotyczący Sasów siedmiogrodzkich, którego autorem jest związany z Siedmiogrodem językoznawca, folklorysta i poeta gwarowy Misch Orend (1896-1976). Sasi siedmiogrodzcy (rum.Sași transilvăneni, niem. Siebenbürger Sachsen,węg. Erdélyi szászok) to ludność niemiecka osiadła na terenach Siedmiogrodu począwszy od XII wieku. Jako że w średniowiecznym urzędowym języku węgierskim – a Siedmiogród był w chwili przybycia Sasów częścią Węgier - wszystkich Niemców określano mianem Sasów, nazwa przyjęła się dla całej tej grupy. Trzon osiedleńców pochodził z zachodnich Niemiec oraz terenów dzisiejszej Belgii, Holandii i Luksemburga. Świadczy o tym dialekt Sasów siedmiogrodzkich wykazujący do dziś wiele cech wspólnych z dialektami zachodnioniemieckimi i językiem niderlandzkim. Kolonizacja Siedmiogrodu przez Sasów została zapoczątkowana przez króla Gejzę II (1141–1162), który sprowadzając nowych osadników dążył do zaludnienia ówczesnych kresów państwa węgierskiego. Koloniści przybywali głównie z zachodnich części Świętego Cesarstwa Rzymskiego i w większości posługiwali się dialektami frankońskimi. W czasie tendencji nacjonalistycznych końca XIX i początków XX wieku Sasom udało się zachować swą odrębność, pomimo prób rumunizacji podejmowanych po przyłączeniu tego obszaru do Rumunii w 1918 roku. W latach 30. XX wieku część tutejszych mieszkańców dała się porwać ideologii nazistowskiej. Spowodowało to, że Siedmiogród, podobnie jak inne skupiska mniejszości niemieckiej w Europie, wykorzystany został przez Adolfa Hitlera jako rezerwuar rekrutów dla wykrwawiającego się Wermachtu. Populacja Sasów systematycznie spadała od zakończenia  II wojny światowej za sprawą masowej emigracji na zachód, głównie do RFN.