Beschreibung des Hallischen Waisenhauses und der übrigen damit verbundenen Frankischen Stiftungen nebst der Geschichte ihres ersten Jahrhunderts […]

Opis dokumentu

Publikacja wydana w 1799 roku w Halle autorstwa Augusta Hermanna Francke (1663-1727) - niemieckiego ewangelickiego teologa, pastora, pedagoga, poety kościelnego, profesora języka greckiego i języków orientalnych na uniwersytecie w Halle. Dokument stanowi opis historii powstania i funkcjonowania sierocińca (niem. Waisenhaus) i fundacji Franckesche Stiftungen w Halle, która jest głównym dziełem życia autora. Będąc pastorem w Glaucha Francke zaczął uczyć dzieci ze swojego zboru i założył tam w 1695 roku „Armenschule” (szkołę dla biednych dzieci), która szybko rozrosła się w miasteczko szkolne z różnymi rodzajami placówek. Instytucje te w połączeniu z sierocińcem (niem. Waisenhaus), którego początek budowy datowany jest na 18 wrzesień 1698 rok i studenckimi Freitischami (wczesna forma stypendium) przyniosły założycielowi światową sławę. W Niemczech i za granicą tworzyły się przyjacielskie kręgi wśród szlachty i mieszczaństwa, które dostarczały mu środki na rozbudowę placówek. Za życia Francka wydano ponad 100 000 talarów na różnego rodzaju budowy i ponad 200 000 talarów na potrzeby uczniów i studentów. We wszystkich działaniach Francka przyświecała mu idea rozbudowy stypendium dla uczniów i studentów oraz bezpłatne rozdzielanie leków dla ubogich i udzielanie bezprocentowych pożyczek dla potrzebujących pomocy wśród współpracowników i kręgów studenckich. Za przykładem Augusta Hermanna Francke powstały podobne zakłady, zarówno sierocińce jak i szkoły m.in. w Królewcu (niem. Königsberg), Sulechowie (niem. Züllichau), Szczecinie (niem. Stettin), a przy jego współpracy duże sierocińce w Berlinie i Poczdamie. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. 91665- -91667.