Balthasar Voigt, der preussische Ovidius: Eine Lebensskizze aus der ersten Hälfte des 17. Jahrhunderts

Opis dokumentu

Przedruk z: Altpreußische Monatsschrift, Bd. VI, Hft. 1. Szkic biograficzny, poświęcony Balthasarowi Voigt (1592-1654), zwanemu przez autora „pruskim Owidiuszem” (taki przydomek nadali mu też współcześni). Voigt, urodzony w Wernigerode, był pisarzem, nauczycielem i kaznodzieją. Studiował na kilku uniwersytetach, m. in. Helmstedt i Wittenberdze. Odbywał liczne podróże, co było wówczas nieodzownym elementem wykształcenia młodych, wysoko urodzonych ludzi. Voigt odwiedził m. in. Wenecję i Londyn. Okres jego edukacji i wędrówek zbiegł się z ciężkimi czasami (wojna trzydziestoletnia, epidemia dżumy w niemieckich miastach). Po zakończeniu etapu podróży w 1617 został rektorem szkoły w Zalewie. W tym samym roku ożenił się po raz pierwszy, z córką burmistrza Zalewa, z którą miał dziesięcioro dzieci. W sumie Voigt żonaty był trzykrotnie. W 1618 r. połączyły się wsie Królewo, Krasna Łąka, Kaczynos i Janówka, a Voigt został mianowany ich kaznodzieją. Następnie pracował jako duchowny w Elblągu, gdzie był zaangażowany w spory religijne, uczestniczył w kolokwium toruńskim. Spuścizna Balthasara Voigta obejmuje wiersze okolicznościowe, epigramy, pieśni, kazania. Utalentowany literacko był też jego ojciec, również Balthasar, twórca dramatów.