Dzieło prawnicze francuskiego historyka Aymara Du Rivaila (1491-1558) poświęcone początkom historii iuris civilis i prawa kanonicznego. Tom otwiera wstęp, którego adresatem jest kanclerz Francji - Antoine du Prat. Rivail wspomina w nim o przyczynach, dla których podjął się badania początków prawa rzymskiego. Jego praca była przełomowa ze względu na materiał historyczny obejmujący też inne źródła, nie tylko badany dotąd przez jego poprzedników corpus iuris civilis Justyniana I Wielkiego. Właściwe dzieło składa się z pięciu ksiąg, w których autor śledzi najstarsze zachowane źródła literackie wspominające o początkach konstytuowania się prawa rzymskiego. W pierwszej księdze sięga do czasów siedmiu królów w Rzymie, którzy rozpoczęli proces kodyfikacji norm prawnych, w drugiej (najobszerniejszej) przybliża historię początków prawa związanego z tradycją dwunastu tablic, próbując zrekonstruować ich treść. W trzeciej przybliża początki ustawodawstwa w senacie i edykty pretorów, w czwartej i piątej dekrety cesarskie i odpowiedzi na nie ówczesnych jurystów (Responsa Prudentum). Dodatkiem do dzieła jest jedna krótka księga poświęcona historii prawa kanonicznego. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. SD.XVI.1117 - SD.XVI.1119.