Ara Lubomirsciana, pretiosis heroicarum virtutum insigniis, et Othomannicis spoliis, [...] D. Stanislai Lubomirski...

Opis dokumentu

Druk wydany na okoliczność śmierci wojewody krakowskiego Stanisława Lubomirskiego herbu Szreniawa bez Krzyża (1583- -1649 roku) oraz jego pogrzebu 14.07.1649 r. Panegiryk poświęcony znamienitym Lubomirskim autorstwa Stanisława Bieżanowskiego ( 1628-1693). Ród książąt Lubomirskich, herbu Szreniawa bez Krzyża, zapisał się na trwale w historii Polski poprzez swoje pochodzenie, bogactwo, męstwo i chwałę. Ród zasłużony i hojny, założyciel fundacji architektonicznych, naukowych, edukacyjnych i wojskowych. Wiele z nich miało charakter sakralny oraz oświatowy, dzięki czemu służą społeczeństwu do dziś. Książęta byli bardzo aktywni na polu charytatywnym, wypełniali w ten sposób formułę zapisaną w herbie „Zwróceni ku Ojczyźnie” (Patriam Versus). Bieżanowski szczególnie docenił zasługi jednego z najbardziej wpływowych ludzi w Polsce, obrońcy Chocimia przed Turkami osmańskimi (1621) - wojewody krakowskiego Stanisława Lubomirskiego. Wybitny przedstawiciel współczesnego sobie pokolenia, działacz polityczny, fundator i mecenas, m. in. klasztoru karmelitów bosych w Krakowie, klasztoru kościoła w Wiśniczu, klasztoru pijarów i kolegium pijarów w Podolińcu w dolinie Popradu na Spiszu etc. Lubomirskim wstrząsnęła nieoczekiwana śmierć Władysława IV, 20 maja 1648 roku, tak samo jak wybuch powstania kozackiego, które uznał za niezmiernie decydujące wydarzenie w dziejach Rzeczypospolitej. Lubomirski zmarł 17 czerwca 1649 r. Ceremonia pogrzebowa odbyła się 14 lipca tegoż roku w Wiśniczu, z udziałem biskupa krakowskiego Piotra Gembickiego (1585–1657), kilkuset osób z kręgu duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego, rodziny, krewnych, magnatów i szlachty. Kazanie pogrzebowe wygłosił kaznodzieja, karmelita bosy o. Aleksander od Jezusa, który obszernie przedstawił zgromadzonym życie i cnoty Lubomirskiego. Druk wydany w Krakowie przez Łukasza Kupisza. Za kartą tytułową herb Szreniawa - przedstawia zakola rzeki Szreniawy w formie litery „S” (czyli jak S przewrócone). Tekst dedykowany synom Stanisława Lubomirskiego: Alexandrowi, Jerzemu i Konstantemu. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.7.III.281-Pol.7.III.352. Format bibliograficzny: 2. Pieczątki: 1, 7, 10, 11, 18. Dawne sygnatury: D.2.Miscell.1. Krawędzie przycięte. Typ oprawy (materiał) – półskórek ; obleczenie – brązowa skóra, papier różowy ; okładziny - tektura ; zdobienia oprawy - tłoczenia ślepe ; pęknięcie zwięzów między blokiem a oprawą, poluzowanie oprawy, uszkodzenie przegubów ; średnie deformacje ; średnie zabrudzenia ; brak zacieków / zaplamień ; średni stopień zainfekowania mikroorganizmami ; niewielkie ubytki spowodowane przez owady. Uwaga: Pol.7.III.304=E.XIII.99-100. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.