Uzupełnione, poprawione i opatrzone indeksami, pośmiertne wydanie, dwóch dzieł Antidotarium generale (pierwsze wydanie 1576) oraz Antidotarium speciale (pierwsze wydanie 1574) autorstwa Johannesa Jacoba Weckera (1528–1586), szwajcarskiego lekarza, chemika i alchemika działającego w Bazylei. Wedle przemowy skierowanej do studentów medycyny są to kompleksowe kompendia o sporządzaniu antidotów, ale także ich właściwym stosowaniu, zebrane z różnych autorów starożytnych (Galen), średniowiecznych (głównie lekarze arabscy) oraz nowożytnych. Część ogólna (antidotarium generale) dotyczy teorii i klasyfikacji lekarstw oraz omawia ich właściwości, część szczegółowa (antidotarium speciale) mówi o praktycznym używaniu antidotów w terapiach różnych chorób. Właściwy tekst poprzedzony grafami ilustrującymi różne klasyfikacje leków. Antidotarium generale zawiera również ogólne filozoficzne refleksje o Bogu, naturze i porządku rzeczy, o misji lekarza i aptekarza (w księdze III). Godne uwagi są ilustracje (od kolumny 151 do 184) przedstawiające różne instalacje (destylarki, łaźnie, alembiki, retorty) do sporządzania leków wraz z objaśnieniami dotyczącymi ich budowy i zastosowania. Na marginesach i w tekście pojawiają się ręczne adnotacje i podkreślenia. Śladami dawnego czytelnika są również notatki na niewielkich luźnych kartkach (wypisy z książki, recepty, na ostatniej małej kartce łaciński dwuwiersz o tym, że szczęśliwy jest ten komu sprzyja fortuna).