Anthropologie in pragmatischer Hinsicht

Opis dokumentu

Wznowione i opublikowane w 1800 roku w Królewcu wydanie dzieła Immanuela Kanta (1724-1804) – niemieckiego filozofa oświeceniowego, profesora logiki i metafizyki na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu, twórcy filozofii krytycznej (transcedentalnej). „Antropologia w ujęciu pragmatycznym” zawiera omówienie głównych tez kantowskiej koncepcji człowieka. Pomimo, że nie zliczana jest do głównych i najważniejszych dzieł Kanta, to zawiera idee i argumenty, które odegrały istotną rolę w nowoczesnej refleksji nad człowiekiem. Prowadzone w Antropologii… rozważania są próbą odpowiedzi na pytanie: Czym jest człowiek? Kant wyróżnia dwa rodzaje antropologii: fizjologiczną i pragmatyczną. Antropologia fizjologiczna ma charakter opisowy, zajmuje się budową i funkcjonowaniem ludzkiego organizmu. Według Kanta jej zagadnienia wchodzą w zakres nauk szczegółowych (takich jak: biologia, anatomia czy fizjologia), a nie filozofii. Antropologia pragmatyczna zaś bada i koncentruje się opisie człowieka, którego istota ujawnia się poprzez postęp kultury w toku historycznego procesu rozwoju gatunku. Nie jest to wybór przypadkowy i pozbawiony znaczenia. Kryje się za nim założenie, że człowiek nie jest w pełni już ukształtowanym, skończonym dziełem natury (jak wszystkie inne istoty żyjące na Ziemi), lecz wyposażony w dane mu przez naturę atrybuty, jako istota rozumna  dopiero stwarza siebie, rozwija swoją istotę i nadaje sobie niepowtarzalną wartość. Ze względu na złożoność tego zagadnienia oraz charakter i wagę pytania antropologia pragmatyczna - według Kanta - jest częścią filozofii i to częścią normatywną. Pierwsze wydanie dzieła ukazało się drukiem w 1798 roku.