Annalen der Britischen Geschichte des Jahrs 1792 […] Neunter Band

Opis dokumentu

Annalen der Britischen Geschichte des Jahrs 1792 … (Hamburg, 1794) - dziewiąty tom kronik (roczników) historii Anglii, w opracowaniu pruskiego oficera, pisarza, historyka i publicysty Johanna Wilhelma von Archenholza (1743-1812). Dwudziestotomowe dzieło autora w rozbudowanej formie zapisków prezentuje w każdym z tomów, w porządku chronologicznym najważniejsze dla Anglii wydarzenia z lat 1788-1796. Archenholz rok po roku szczegółowo pisze o życiu w Anglii, o aktualnych wydarzeniach politycznych, sytuacji społeczno-gospodarczej, szeroko pojętym życiu kulturalnym, polityce zagranicznej, obyczajach etc. W niniejszym tomie opisuje m.in. : przypadki procesów i skarg sądowych; kontynuuje historię literatury angielskiej;  poddaje analizie aktualną sytuację polityczną w Irlandii, Anglii; kreśli obrazy znaczących w ówczesnym życiu codziennym i politycznym postaci i indywidualności, do których należy m.in. irlandzki rewolucjonista James Napper Tandy (l739 - 1803), znany jako Napper Tandy; opisuje przebieg ówczesnych uroczości dworskich, imprez o charakterze kulturalnym etc. Johann Wilhelm von Archenholz pochodził ze starej hanowerskiej rodziny oficerskiej. Dzieciństwo spędził w Gdańsku. W 1757 roku rodzina przeniosła się do Berlina, gdzie Archenholz wstąpił do tamtejszego korpusu kadetów, znanego z bardzo surowej dyscypliny. Brał udział w wojnie siedmioletniej. W 1760 roku został poważnie ranny w bitwie pod Torgau. W armii pruskiej służył do 1763 roku, odchodząc ze służby wojskowej z powodu odniesionych ran, w stopniu kapitana. Przez kilkanaście następnych lat podróżował po Europie. Kilka lat spędził w samej Wielkiej Brytanii, której konstytucję podziwiał. Odwiedził również m.in. Włochy, Francję i kraje skandynawskie. Po powrocie do Niemiec rozpoczął karierę literacką i publicystyczną wydając od 1782 roku odnoszące sukcesy czasopismo „Litteratur- und Völkerkunde”. W 1785 r. ukazało się wydanie „England und Italien”, które było jednym z najpoczytniejszych dzienników podróżniczych swoich czasów. Dziełem, dzięki któremu zyskał największą sławę, jest jego znakomicie napisana historia wojny siedmioletniej, „Geschichte des siebenjährigen Krieges”, opublikowana po raz pierwszy w 1787 roku. Kiedy w 1789 r. we Francji wybuchła rewolucja, początkowo był entuzjastycznie nastawiony do jej ideałów. W sierpniu 1791 przeniósł się nawet z rodziną do Paryża. Pod koniec czerwca 1792 r. musiał jednak uciekać z Francji ze względu na sytuację polityczną. Po kilku publikacjach politycznych grożono mu gilotyną. Narastające zamieszki zmieniły także jego stosunek do rewolucji. Po powrocie Z Francji osiadł ponownie w Hamburgu i nabył wiejską posiadłość w Öjendorf. Żył jako pisarz i wydawca gazet. W 1809 roku zaczął wycofywać się z działalności wydawniczej i przeniósł się do swojej wiejskiej posiadłości. Zmarł tam 28 lutego 1812 roku. Archenholz, w duchu oświecenia, widział siebie jako obywatela świata i wolnego ducha. Starał się dostarczać czytelnikom rzeczowych i bezstronnych informacji, a nie „sprzedawać” im opinię. Jego głównym i niesłabnącym zainteresowaniem cieszyła się aktualna polityka w krajach europejskich i ich historia.