Reedycja siedemnastowiecznej gramatyki greckiej autorstwa niemieckiego teologa Jacoba Wellera, na nowo opracowana krytycznie w XVIII wieku przez filologa Johanna Friedricha Fischera. Kartę tytułową zdobi ilustracja prezentująca dwie strony greckiej monety. Pismo otwiera łaciński epigramat dedykowany Wellerowi przez poetę Johanna Böhme’a, w którym wychwalane są uczoność i pobożność teologa. Po nim redaktor zamieścił także krótką dedykację adresowaną do swego ojca Erdmanna Rudolfa Fischera, teologa Georga Friedricha Gernharda i kolegi Johanna Heinricha Gurtlera. Dzieło otwierają dwie przedmowy, w których prezentowana jest historia gramatyki greckiej i zebrana literatura na jej temat oraz informacje o samym dziele Wellera i jego znaczeniu dla szkolnej edukacji (gramatyka była wielokrotnie drukowana). Po nich znajduje się właściwa część animadversionum (krytycznego komentarza), w której znaleźć można definicję gramatyki i jej podstawowych pojęć (np. litera, nazwy przypadków itd.). Autor przywołuje etymologię słów, ich różne literackie konteksty występowania i doktryny.