Allgemeiner Bericht über den Verlauf der deutschen Südpolar-Expedition von Erich v. Drygalski. Mit Vorbemerkungen von Ferdinand Freiherr v. Richthofen und einem Anhang Bericht über die Arbeiten der Kerguelen-Station von Karl Luyken

Opis dokumentu

Allgemeiner Bericht über den Verlauf der deutschen Südpolar-Expedition (Berlin, 1903) - sprawozdanie z przebiegu pierwszej niemieckiej wyprawy na Antarktydę prowadzonej przez Ericha Dagoberta von Drygalskiego (1865-1949) - profesora geologii i geofizyki na Uniwersytecie Berlińskim i weterana wypraw grenlandzkich. Ekspedycja odbywała się w latach 1901 - 1903 na pokładzie statku Gauss, nazwanego na cześć Carla Friedricha Gaussa. Wyprawa była finansowana przez państwo i była luźno oparta na naukowych teoriach podejścia i zrozumienia nowego środowiska Aleksandra von Humboldta. Drygalski zbadał wciąż nieznany region Antarktydy na południe od Wysp Kerguelena, archipelagu, do którego dotarł w styczniu 1902 roku. Wybór tej strefy pomiędzy Morzem Weddella a krainą Enderby był wynikiem międzynarodowego podziału zainicjowanego i zatwierdzonego przez prezesa Królewskiego Towarzystwa Geograficznego Clementa Markhama. Po krótkim postoju na Wyspach Crozeta w grudniu 1901 roku niewielki zespół pozostał w Zatoce Obserwatorium na Wyspach Kerguelena, aby założyć stację, podczas gdy większość załogi przeniosła się dalej na południe. Erich von Drygalski zatrzymał się na wyspie Heard i jako pierwszy opisał naukowo jej geologię, florę i faunę.Pomimo lodowej pułapki, która zamknęła się nad nimi przez czternaście miesięcy od lutego 1903 roku, ekspedycja odkryła nowe terytoria na Antarktydzie: chrzcząc Ziemię Wilhelma II na cześć Wilhelma II i górę (stożek wulkaniczny) Gauss (lub Gaussberg) mającą upamiętniać nazwę statku. Drygalski był pierwszym człowiekiem, który użył balonu na ogrzane powietrze na Antarktydzie. Publikacja została uzupełniona wstępnymi uwagami niemieckiego geologa, geografa, kartografa, badacza Chin, prezesa Towarzystwa Geograficznego (Gesellschaft für Erdkunde zu Berlin), a od 1886 roku profesora geologii na uniwersytecie w Berlinie Ferdinanda von Richthofena (1833-1905). Materiał zawiera również raport z prac badawczych i obserwacji geomagnetycznych prowadzonych na Wyspach Kerguelena, którego autorem jest uczestnik ekspedycji, niemiecki geofizyk Ernst Arnold Philipp Karl Luyken (1874-1947).