Allgemeine Geschichte der christlichen Religion und Kirche […] Zweiter Band. Erste Abtheilung, welche die Geschichte der christlichen Religion und Kirche von Gregor dem Großen bis Gregor VII enthält

Opis dokumentu

Allgemeine Geschichte der christlichen Religion und Kirche … (Gotha, 1856) - drugi tom (część pierwsza) powszechnej historii religii i kościoła chrześcijańskiego w opracowaniu niemieckiego teologa protestanckiego i historyka kościoła Johanna Augusta Wilhelma Neandera (1789-1850). Pracę nad tym obszernym dziełem autor rozpoczął w 1824 roku. Pierwszy tom został opublikowany po raz pierwszy w 1825 roku. Kolejne tomy pojawiały się w odstępach czasu - do piątego - w 1842 roku. Ostatni, szósty tom został opublikowany już po śmierci autora w 1852 roku. Tom drugi zawiera opis historii religii i kościoła chrześcijańskiego od czasów należącego do czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego Św. Grzegorza (540-604), któremu średniowiecze przyznało przydomek Wielki natomiast historia nazwała „apostołem ludów barbarzyńskich” do czasów jednego z bardziej energicznych przywódców religijnych Zachodu Grzegorza VII (ok.1020-1085), od 1073 roku papieża i świętego Kościoła katolickiego. Johann August Wilhelm Meander, znany powszechnie jako August Meander, pochodził z żydowskiej rodziny i początkowo nosił imię David Mendel. Niedługo po urodzeniu został zabrany przez matkę, która rozstała się z ojcem, do Hamburga. Z pomocą przyjaciół podjął naukę. W gimnazjum w Hamburgu poznał filozofię Platona, która przetarła w nim drogę do przyjęcia chrześcijaństwa. 15 lutego 1806 roku przyjął chrzest w kościele św. Katarzyny w Hamburgu i przyjął nazwisko Neander - „nowy człowiek”. W 1811 roku uzyskał habilitację na Uniwersytecie w Heidelbergu a w 1812 roku został tam profesorem nadzwyczajnym. W 1813 rozpoczął pracę na Uniwersytecie w Berlinie, gdzie wykładał historię Kościoła i egzegezę  Nowego Testamentu. W przeciwieństwie do dominującego trendu panującego wśród ówczesnych historyków Kościoła, Neander uważał chrześcijaństwo za żywy proces, a nie system religijnych dogmatów. Podkreślał rolę objawienia i działania Opatrzności. W swoich pracach skupiał się na jednostkach, szeroko opisując ich życie duchowe, co odbiło się na pominięciu eklezjalnego i wspólnotowego wymiaru chrześcijaństwa.