Allgemeien Theorie des Denkens und Empfindens (Ogólna teoria myśli i uczuć) - rozprawa filozoficzna wydana w 1776 roku w Berlinie oraz wygłoszona w tym samym roku na jednym z posiedzeń Berlińskiej Akademii Nauk. Autorem dokumentu jest Johann August Eberhard (1739-1809) - niemiecki filozof i leksykograf, pastor w Charlottenburgu, profesor na uniwersytecie w Halle, członek Berlińskiej Akademii Nauk. Niniejszy traktat obok Hanbuch der Aesthetik (Podręcznik estetyki ) należał do najczęściej dyskutowanych dzieł tamtego okresu. W dokumencie autor opowiada się za swobodnym badaniem doktryny i racjonalizmu epistemologicznego, akcentującego rolę rozumu i rozumowań apriorycznych w zdobywaniu wiedzy na sposób niemieckiego polihistora, filozofa Gottfrieda Wilhelma Leibnitza (1646-1716) i niemieckiego myśliciela Christiana Wolffa (1679 1754). Krytyczna filozofia Immanuela Kanta (1724 -1804) wydawała mu się zbędna, biorąc pod uwagę to, co już osiągnęli Leibnitz i Wolff.