Aegypten und aegyptisches Leben im Altertum geschildert von Adolf Erman. Erster Band […]

Opis dokumentu

Aegypten und aegyptisches Leben im Altertum - pierwszy z dwóch tomów publikacji wydanej na przestrzeni 1885-1887 w Tybindze, której tematyka dotyczy starożytnego Egiptu i życia codziennego Egipcjan, którzy pozostawili po sobie wiele bezcennych artefaktów, co pozwoliło licznej rzeszy naukowców zrozumieć ich obyczaje i poznać styl życia w antycznej krainie nad Nilem. Autorem książki jest niemiecki egiptolog, leksykograf, dyrektor Muzeum Egipskiego w Berlinie Johann Peter Adolf Erman (1854-1937). Erman studiował egiptologię i języki semickie w Lipsku i w Berlinie, gdzie promował się u Karla Richarda Lepsiusa (1810-1884). Najpierw był pomocnikiem naukowym w tamtejszej bibliotece i w zbiorach numizmatycznych królewskiego muzeum. Od 1884 do 1914 roku był dyrektorem Muzeum Egipskiego (niem. Ägyptisches Museum und Papyrussammlung) w Berlinie. W 1885 roku powołano go jako profesora nadzwyczajnego i kierującego katedrą egiptologii na Uniwersytecie w Berlinie. W 1934 r. wykluczono go z fakultetu, z powodu żydowskiego pochodzenia babci Caroline Hitzig. Jako dyrektor muzeum wydawał regularnie publikacje o stanie jego zbiorów. Od 1882 roku wydawał razem z Heinrichem Brugschem (1827-1894) czasopismo Zeitschrift für Ägyptische Sprache und Altertumskunde. Począwszy od pierwszych publikacji wyprowadził egiptologię z zastoju jaki nastąpił po odszyfrowaniu hieroglifów i postawił przed nią nowe zadania takie jak: systematyczne badanie budowli, zwyczajów i gramatyki języka. Dzięki interpretacjom literackich, religijnych i historycznych tekstów i dzięki powołaniu do życia w 1897 roku przez Akademie Nauk w Berlinie, Lipsku, Getyndze i Monachium projektu „Wörterbuch der ägyptischen Sprache”, którym kierował Erman, stworzył do dzisiaj ważne dla językoznawstwa podstawy. To co stało się czytelne po rozszyfrowaniu hieroglifów, stało się zrozumiałe dzięki Ermanowi. Jednocześnie uwolnił egiptologię z czystej filologii i postawił jej za cel badanie wszystkich aspektów kultury egipskiej. W ten sposób Adolf Erman stał się twórcą "berlińskiej szkoły egiptologii", z której wyszła cała generacja niemieckich i zagranicznych egiptologów m.in. Hermann Grapow (1885-1967), Ludwig Borchardt (1863-1938), Heinrich Schäfer (1868-1957) i Kurt Sethe (1869-1934). Niniejsza publikacja zyskała miano odważnej i wybiegającej w przyszłość książki. Erman podważył w niej zakorzenioną, nienaukową głębię badań nad starożytnym Egiptem, przeciwstawiając ją realistycznej ocenie. Opracowanie przyniosło bogactwo nowych spostrzeżeń i stało się punktem wyjścia dla niezliczonej serii nowych prac z zakresu egiptologii. Tom pierwszy został zilustrowany 236 czarno-białymi rycinami i 7 czarno-białymi planszami. Książka zawiera 11 rozdziałów, w których autor opisuje m.in.: szeroko pojęte środowisko geograficzne starożytnego Egiptu, państwo i jego organizację, historię Egipcjan i cechy charakteru mieszkańców ówczesnego Egiptu, sposoby organizacji systemu kontroli i represji (ówczesną policję i sądy), życie codzienne mieszkańców, kształtowanie modelu rodziny, warunki bytowe i mieszkalne, ubiór i odzież mieszkańców starożytnego Egiptu, formy rozrywki i spędzania czasu etc.