Obszerna dokumentacja archiwalna z okresu XVIII – XIX wieku zawierająca akta, dokumenty urzędowe, instrukcje oraz rozległą i sformalizowaną korespondencję superintendentury (lokalnej ewangelickiej administracji kościelnej, odpowiadającej dekanatowi w kościele katolickim) w Malborku. Superintendentura malborska obejmowała swym zasięgiem rozległy obszar, szczególnie obszerny po okresowym połączeniu jej unią personalną z superintendenturą w Nowym Stawie. Na zachodzie granicą superintendentury malborskiej była zawsze Wisła, na wschodzie parafie Fiszewo i Jezioro, na południu Malbork i Pogorzała Wieś, od północy wioski Cyganek i Tujsk. W sumie około 1860 roku superintendentura składała się z 22 parafii, z 26 kościołami obsługiwanymi przez 23 pastorów. W skład każdej parafii wchodziło szereg okolicznych wiosek i osad, przy czym niektóre z nich były formalnie włączone do parafii, inne zaś traktowane gościnnie. W zgromadzonych materiałach, w przeważającej większości rękopiśmiennych znajdujemy m.in. rozporządzenia dotyczące liturgii oraz form jej przeprowadzania, terminów oraz sposobu i organizacji nabożeństw, świąt kościelnych i państwowych, korespondencję i zawiadomienia władz rejencji kwidzyńskiej, królewieckiej oraz króla Prus, doniesienia i sprawozdania oraz raporty z poszczególnych gmin protestanckich, wytyczne i instrukcje dla proboszczów i pastorów etc. Wśród dokumentów znajdujemy m.in. rozporządzenie Rejencji Kwidzyńskiej z 8 lipca 1815 roku nakazujące przeprowadzenie we wszystkich gminach ewangelickich, w związku ze zwycięstwem nad Napoleonem i zakończeniem wojny uroczystego nabożeństwa wraz z okolicznym kazaniem i "Te Deum". Zbiory udostępnione przez Archiwum Diecezji Elbląskiej.