Abhandlung von Holzsparenden Stuben-Oefen

Opis dokumentu

Wydany anonimowo, w 1774 roku w Dreźnie traktat poruszający kwestię XVIII - wiecznej problematyki grzewczej, a dokładniej zagadnienie oszczędnych pieców opalanych drewnem. Ilustrowany rycinami materiał zawiera w pierwszym rozdziale opis reguł i zasad, na których opierać się powinna instalacja pieców i kominków oszczędzających drewno, zebranych na podstawie pism Johanna Georga Leutmanna i Johanna Christiana Lehmanna, sprawdzonych i zweryfikowanych doświadczalnie oraz uznanych przez autora za optymalne i racjonalne. Dalsze rozdział opracowania zawierają kolejno opis praktycznego zastosowania zasad przedstawionych w rozdziale pierwszym dla urządzeń grzewczych zlokalizowanych w budynkach dużych miast, w domach szanowanych obywateli; w piecach o kształcie kominka, polecanych dla ekskluzywnych i pięknych pomieszczeń; w mieszkaniach rzemieślników w małych miastach; w gospodarstwach wiejskich etc. Dokument zawiera przydatne uwagi pozwalające osiągnąć oszczędności przy budowie i instalacji pieców oraz zwiększenie efektywności w okresie ich użytkowania. Warto w tym miejscu zauważyć, że wiek XVIII był okresem rozkwitu eksperymentów i wynalazków „oszczędzających drewno”. W 1742 roku Benjamin Franklin (1706-1790) skonstruował piec oszczędzający drewno, mimo że w Ameryce było go pod dostatkiem. W 1763 roku król Prus Fryderyk II Wielki (1712-1786) ogłosił oficjalny konkurs na "piec salonowy, który zużywa najmniej drewna". Laureatem nagrody w 1764 roku został  Johann Paul Baumer, a jego wynalazek, stał się sławny jako "berliński piec kaflowy". Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) również interesował się nie tylko pisaniem poezji, ale także problematyką grzewczą. Wraz z mieszkającym w Jenie nadwornym kowalem miedzi Christophem Gottliebem Pflugiem (1747-1825) zaprojektował piec , który został opisany w czasopiśmie "Journal der Moden". Przypuszczalnym autorem rozprawy, według niektórych źródeł obcojęzycznych, może być Egidius Gotthelf Francke (?-1794). Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. 92612/1-92612/2.