Silber, August (1788-1849) – przemysłowiec i liberał elbląski

August Silber (1788-1849) – przemysłowiec i liberał elbląski. Urodził się 9.09.1788 r. w Elblągu, wywodził się ze starego i znanego rodu. Z zawodu był kupcem. Dorobił się znacznego majątku. Od 1825 r. był właścicielem domu handlowego oraz browaru przy ul. Św. Ducha. W 1828 r. został wybrany na radnego miejskiego. W pewnym czasie nie wiodło się Silberowi, pracował jako konduktor na parowcu spacerowym „Jaskółka”. Od ok. 1846 r. prowadził własny lokal z restauracją i kawiarnią, zwaną potocznie w Elblągu halą wolności. Był duszą liberałów elbląskich, których wzmożoną działalność dało się zauważyć w latach trzydziestych czterdziestych XIX w. Zakładano wówczas w Elblągu kluby dyskusyjne, otwierano lokale ułatwiające dostęp do prasy przynoszącej wieści o wydarzeniach i nastrojach w innych krajach. Równocześnie występowano z propozycjami konkretnych zmian. Przedstawiciele Elbląga na sejmiku prowincjonalnym postulowali m.in. zasadę jawności obrad miejskich, zniesienie cenzury, emancypację Żydów czy wprowadzenie w Prusach rządów konstytucyjnych. Po 1845 r. liberałowie elbląscy odbywali zebrania, wypełnione odczytami, dotyczącymi zarówno spraw lokalnych jak i ogólnokrajowych. Centrum spotkań liberałów była restauracja i kawiarnia Silbera przy ulicy Studziennej 12-13 (Kettenbrunnenstrasse), a sam właściciel nazywany był przez mu współczesnych „najbardziej oryginalnym i uprzejmym restauratorem”. W jego lokalu zawsze znajdowały się bieżące dzienniki, czasopisma i ulotki polityczne. Tu właśnie miało miejsce zebranie (5.02.1847 r.) elbląskich liberałów na wieść o patencie Fryderyka Wilhelma IV, zwołującym Zjednoczony Sejmik. Stąd ruszył pochód mieszkańców miasta pod ratusz 16 marca 1848 r. Lokal Augusta został zdemolowany przez tłumy ludzi. Ten wybitny elblążanin XIX wieku, wyznawca luterański, zmarł nagle na zawał serca 8.08.1849 r. Pozostawił córkę Charlottę.

Źródło: Andrzej Groth, Silber August (1788-1849), [w]: Słownik biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego pod red. Stanisława Gierszewskiego, T. 4 – pod red. Zbigniewa Nowaka, Gdańsk, 1997, s. 218