Sierzputowski, Włodzimierz Wojciech (junior) (1907–1963) - architekt, pedagog

Architekt, konserwator zabytków, nauczyciel w elbląskim Technikum Budowlanym, inicjator odbudowy Starego Miasta, współzałożyciel elbląskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego, współinicjator powołania Muzeum w Elblągu.

Włodzimierz Sierzputowski ur. 18 kwietnia 1907 r. w Dorpacie (Tallinie), zm. 13 października 1963 r. w Elblągu, syn Włodzimierza Sierzputowskiego, inżyniera elektryka, absolwenta Politechniki w Petersburgu, związanego z inwestycjami w imperium rosyjskim, m.in. na Kaukazie i w obwodzie charkowskim, w latach 30. XX w. wykładowcy na Politechnice Warszawskiej oraz Janiny Walentyny Korduli Kisielnickiej. Absolwent szkoły średniej w Katowicach, student Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1936 r. otrzymał dyplom magistra inżyniera architekta. Przed 1939 r. członek warszawskiego oddziału SARP, zatrudniony jako projektant i konstruktor w Dyrekcji Generalnej Państwowego Monopolu Spirytusowego. Podczas II Wojny Światowej brał czynny udział w konspiracji (pseudonim „Wojtek”), początkowo w NSZ, następnie w strukturach AK. W 1945 r. osiadł w Warszawie, w 1946 r. w Gdańsku, w listopadzie 1946 r. został powołany na kierownika Inspekcji Budowlanej Zarządu Miejskiego w Elblągu. 2 marca 1948 r. został ustanowiony delegatem Konserwatora Wojewódzkiego w Gdańsku na miasto i powiat elbląski, jednocześnie sporadycznie był zatrudniany w charakterze projektodawcy oraz inspektora zabytków w Pracowni Konserwacji Zabytków w Gdańsku. Autor pierwszej koncepcji odbudowy i rewitalizacji Starego Miasta w Elblągu. W 1949 r. W. Sierzputowski został zatrzymany na fali aresztowań w Elblągu powiązanych z pożarem hali Zamachowskiej, spędził 3 miesiące w więzieniu w Gdańsku. Od lat 50. XX w. do końca życia był nauczycielem w Technikum Budowlanym w Elblągu. W 1957 r. został jednym ze współzałożycieli elbląskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego, następnie pełnił funkcję prezesa Towarzystwa. Uczestniczył w powołaniu redakcji „Rocznika Elbląskiego” (członek redakcji) i doprowadzeniu do wydania pierwszego tomu i przygotowaniu do druku drugiego tomu. W. Sierzputowski był członkiem Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Roku Jubileuszowego (z okazji hucznie obchodzonej 500. rocznicy inkorporacji Prus do Polski), który doprowadził do powstania Muzeum w Elblągu w 1954 r. Był autorem i współautorem odbudowy i przebudowy wielu budynków elbląskich, autorem wielu dokumentacji konserwatorskich i inwentaryzacji zabytków.

 

Podstawowe inwentaryzacje i dokumentacje architektoniczne:

- Zamek w Kurzętniku, 1959;

- Żuraw w Gdańsku;

- Kościół w Krzyżanowie;

- Zamek w Malborku;

- Zamek i mury w Pasłęku;

- Plan Miasta i pałacu biskupiego we Fromborku;

- Kościół p.w. NMPanny w Elblągu;

- Pałacyk Potockiego w Braniewie;

- Kamieniczka przy ul. Św. Ducha w Elblągu;

- Kamieniczka przy ul. Bednarskiej 30 w Elblągu;

- Ścieżka Kościelna w Elblągu;

- Budynek Biblioteki w Elblągu;

- Kościół p.w. Św. Mikołaja w Elblągu;

- Kościół p.w. św. Anny we Fromborku.

Projekty odbudowy:

- Kamieniczka przy ul. Garbary 28 w Elblągu, 1953-56;

- Projekt odbudowy kamieniczki na ul. Św. Ducha 13 w Elblągu, 1956 r.;

- Projekt adaptacji Domu Konwertytów w Braniewie na hotel robotniczy, 1955 r.;

- Projekt odbudowy kościoła NMPanny w Elblągu, 1957 r.;

- Projekt odbudowy pałacu w Kamieńcu, 1959 r.;

 

Główne realizacje:

- Remont bramy Targowej w Elblągu, 1949 r.;

- Zabezpieczenie fragmentów zamku krzyżackiego w Elblągu;

- Adaptacja d. szkoły Margaretheschule przy ul. Gwiezdnej w Elblągu na dom handlowy, 1948 -1950;

- Adaptacja kamienic przy ul. św. Ducha 11-12 na Muzeum, 1950 – 54;

- Nadzór nad odbudową kościoła p.w. św. Mikołaja w Elblągu.

 

Publikacje:

Układ przestrzenny Elbląga w świetle historii, „Ochrona Zabytków”, t. 9, 1955, nr 2, 29;

Stan i odbudowa zabytków Elbląga w latach 1945-1960, „Rocznik Elbąski”,.t.1, 1961, s. 137-148;

Powstanie i działalność Polskiego Towarzystwa Historycznego w Elblągu w l. 1957 – 1960, „Rocznik Elbąski”, t. 1, 1961, s. 227-232;