Siede, Emil

Emil Siede (1840-1921) – założyciel fabryki mydła w Elblągu. Syn zegarmistrza w Stołupianach, po ukończeniu szkoły realnej w Królewcu, w wieku 17 lat rozpocząć praktykę u swojego szwagra E. Freytaga, właściciela fabryki mydła i wytwórni oleju w Bartoszycach. W fabryce tej przerabiano siemię lniane dostarczane z carskiej Rosji, tłoczono je i wyrabiano olej lniany służący częściowo do celów jadalnych oraz do wytwarzania szarego mydła. Mydła toaletowe wyrabiano z zamorskiego oleju kokosowego i uznawane były one za wytworny środek do pielęgnacji ciała. Po zakończeniu praktyki w Bartoszycach Emil Siede ruszył w wielki świat. Pracował m.in. w Offenbach nad Menem, w Kolonii, Bazylei, Monachium, Dreźnie i 1865 r. w Wiedniu, w fabryce Milly-Kerzen, jednej z największych fabryk stearyny i mydła w tamtych czasach. Po powrocie do Elbląga, przy Bramie Targowej, w ciągu Markttor-Straße i staromiejskiej Wallstraße kupił teren, który dotychczas służył kupcowi Schmidt’owi jako skład drewna i urządził w 1867 r. małą fabrykę mydła pod nazwą: E. Siede, Seifenfabrik Elbing. Dzięki swojej ciężkiej pracy oraz pomocy bankiera J. Löwenstein’a, który wsparł go pożyczką, fabryka nabierała rozpędu. Przywóz gotowych olei oraz tłuszczów z zagranicy w drugiej połowie XIX wieku również przybrał na rozmiarach. Do przeróbki w olejarniach naszych miast portowych przychodziły ziarna z Argentyny i Urugwaju. Asortyment mydeł powiększał się, powstało m.in. mydło w proszku i mydła toaletowe. Dla tego celu Emil Siede wybrał w 1897 r. w Niemieckim Urzędzie Patentowym, jako znak ochronny (znak własnościowy dla towaru) obraz motyla (pawie oczko).

W 1880 r. Emil Siede został współzałożycielem Centralnego Związku Przemysłu Mydlarskiego oraz wszedł do jego zarządu. W Elblągu był członkiem Kolegium Starszyzny Kupiectwa, poprzednikiem Izby Przemysłu i Handlu oraz radcą handlowym przy Landgericht. W 1889 r. został wybrany na rajcę miejskiego, potem został radcą miejskim. Jako taki miał referat zajmujący się Bażantarnią (bez gospodarki leśnej) oraz zajmował się sprawami kościelnymi gmin patronackich Św. Marii, Św. Anny, Trzech Króli i Bożego Ciała. Na początku roku 1916 zmienił miejsce zamieszkania na Berlin. Władze miejskie przy odejściu nadały mu tytuł „Najstarszego”. Emil Siede zmarł w Berlinie w marcu 1921 r. Jego prochy zostały złożone w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Św. Marii w Elblągu. Przedsiębiorstwo dalej prowadził syn Arnold Siede (ur. 1886 w Elblągu). Fabryka mydła była jedną z najważniejszych firm przemysłowych naszego ojczystego miasta.

żródło: http://www.elblag-moje-miasto.pl/fabryka-e-siede/

na zdjęciu znak z motylem firmy Siede