W latach 1854-1868 urząd nadburmistrza w Elblągu pełnił Theodor Konrad Burscher. Po jego śmierci rada miejska wybrała na stanowisko pierwszego burmistrza Johanna Carla Adolfa Selke, urodzonego 13 maja 1836 r. w Pieniężnie, dotychczasowego burmistrza w Luckenwalde (Rejencja Poczdamska). Selke studiował prawo na uniwersytecie w Królewcu i zdał egzaminy państwowe na referendarza. Wybór ten król pruski zatwierdził 5 grudnia 1868 roku, urzędowanie rozpoczął natomiast Selke 22 stycznia następnego roku. W 1872 r. cesarz Wilhelm nadał mu tytuł nadburmistrza (Oberbürgermeister), jednocześnie podniesiono mu roczne uposażenie do 2600 reichstalarów.. Władza policyjna została przekazana samorządowi Elbląga w 1869 r. Ordonansem gabinetowym króla pruskiego z 29 maja 1869 r. nadburmistrz Elbląga Johan C. A. Selke został mianowany komisarycznym kierownikiem dotychczasowej królewskiej dyrekcji policji w Elblągu i powierzono mu jej reorganizację. Z dniem 1 stycznia 1870 r. władza policyjna została przekazana samorządowi miasta Elbląga. Za rządów Selkego zniesiono podatek młyński i rzeźnicki oraz wydzielono miasto od powiatu ziemskiego. Selke popierał również szereg ważnych inicjatyw, m. in. w kwestiach reorganizacji sieci kanalizacyjnej, wodociągowej i gazowej (kwestia wodociągu nie została jednak za jego kadencji rozstrzygnięta), zdrowotności mieszkańców (u początku jego kariery na stanowisku nadburmistrza udało się z trudem stłumić epidemię tyfusu w mieście) oraz w kwestii szkolnictwa ludowego. Rozpoczynając swoje urzędowanie w Elblągu, Selke postawił sobie za cel być apolitycznym i bezstronnym włodarzem miasta i skończyć z politycznymi waśniami urzędników miejskich. Niektórzy zarzucali nadburmistrzowi rozrzutność w gospodarowaniu miejskimi środkami raz skłonność do „nowinek”. 1875 r. Johann Carl Selke powołany został na stanowisko nadburmistrza Królewca. Zmarł 29 czerwca 1893 r.