Rodzina pochodziła z elbląskiego rodu patrycjuszy. Ród pochodził ze Szkocji i swą historią sięgał poł. XIV w. Karol (1576-1650), syn rajcy z miasta Dundee. Wysłany w młodzieńczych latach do Gdańska na nauki zawodu kupieckiego. Po 14 latach nauki, Karol podjął działalność handlową na własny rachunek. Odwiedzał liczne kraje europejskie – utrzymując z wieloma miastami stosunki handlowe. Wraz z żoną Katarzyną w okresie wojny, przeniósł się do Królewca. Po śmierci żony ze względu na trudności w wychowaniu licznego potomstwa (11 dzieci) wrócił do Gdańska. Zamieszkał u córki Katarzyny, a po jej śmierci u swego syna Karola zwanego starszym. Karol (zwanym starszym 1616-1669), podniósł rangę i znaczenie rodziny. Gruntownie wykształcony i poprzez małżeństwa skoligacony z elbląskimi rodzinami patrycjuszowskimi, szybko zrobił karierę urzędniczą. W 1648 r. otrzymał obywatelstwo miejskie, w 1652 r. obrany został członkiem I Ordynku miejskiego, następnie z ramienia Rady Miejskiej został opiekunem kościołów Bożego Ciała i św. Mikołaja. W 1657 r. został wójtem, a w 1661 r. – członkiem Rady Miejskiej. Do śmierci sprawował urząd kamlarza (zarządca skarbu). Już w czasie studiów i podróży wykazywał zainteresowanie przeszłością oraz historią swego rodzinnego miasta. W 1638 r. opracował relację ze swych podróży. Napisał też Marci a Reylos Pogesania, das ist das Hockerlandes kurze Beschreibung, wydane drukiem w III t. Acta Borusica w 1732 r. Głównym dziełem była zachowana w rękopisie Marci a Reylos kurze Elbingsche Chronika, oparta na pracach innych kronikarzy. Autor dodał też inne źródła, np. o budowie kościoła Bożego Ciała, o poborze cła palowego w 1341 r. Karol (zwany młodszym, 1651-1730), nauki pobierał w Gimnazjum Elbląskim, ukończył również studia prawnicze. Zrobił wielką karierę urzędniczą piastując godności miejskie. Od 1681 r. był członkiem II Ordynku, w 1685 r. – wójtem, w 1688 r. – rajcą, w 1693 r. –burmistrzem aż w 1696 r. został burgrabią królewskim. Jako burmistrz Elbląga przeciwstawiał się zajęciu miasta w 1698 r. przez wojska brandenburskie, zachęcając mieszkańców do oporu. Podobnie jak ojciec interesował się przeszłością swojego miasta. Zbierał i kopiował źródła. Jego prace to : Beschreibung der Königlichen Stadt Elbing ( obejmowała lata (1232-1627). Jego prace nie były w pełni oryginalne, gdyż przy ich opracowaniu korzystał z kronik Gotfryda Zamehla, Grzegorza Brauna i Wilhelma Rypsona. Karol zwany młodszym był dwukrotnie żonaty, z Marią Anną Treschenberg – córką burmistrza elbląskiego oraz Heleną Doring. Miał czworo dzieci, z których karierę urzędniczą obrał również Christian Fryderyk. Christian Fryderyk (1691-1753) – nic w zasadzie nie wiadomo o jego młodzieńczych latach. W 1716 r. został sekretarzem Rady Miejskiej, w 1724 r. – sędzią, w 1733 r. – rajcą, w 1747 – burmistrzem, a następnie burgrabią królewskim. Ożenił się z Gertrudą Eleonorą Horn (córką rajcy Ernesta Horna). Miał czworo dzieci, z których troje wcześnie zmarło. Tradycje rodzinne przejął jednak i jego syn Karol Ernest. Karol Ernest - (1721-1773) - przekazywane tradycje rodzinne spoczęły również na Karolu Erneście. Otrzymał on wykształcenie prawnicze, a już od 1743 r. pełnił funkcję sekretarza miejskiego, później urząd zastępcy rajcy wetowego oraz z ramienia rady miejskiej sprawował pieczę nad cechami tragarzy piwa, słodowników i stolarzy. Od 1756 r. wchodził w skład Rady, a do 1765 r. był burmistrzem. Kierował miastem w trudnym politycznie okresie, gdy najpierw zagrożone było przez Rosjan, a później Prusy. Zasłużył się dla rozwoju biblioteki w Gimnazjum Elbląskim, przekazując na jej rzecz znaczny dar pieniężny. Sam był namiętnym kolekcjonerem, gromadził wartościowe dla badaczy manuskrypty, teksty źródłowe i opracowania przejęte w 1881 r. przez Archiwum Miejskie. Był właścicielem wspaniałej kamienicy na rynku Starego Miasta, zwanej Domem Królewskim, którą sprzedał w 1765 r. z powodu zbyt wysokich kosztów jej utrzymania. Dwukrotnie żenił się : w 1743 r. z Katarzyną Zachert oraz w 1753 r. z Florentyną Kaverau, córką znanego kupca elbląskiego. Miał czternaścioro dzieci, większość z nich zmarła w dzieciństwie. Dla historiografii elbląskiej zasłużył się również jego wnuk Karol Ferdynand. Karol Ferdynand (1777-1863) - ojcem jego był Karol Fryderyk – sekretarz miejski w Elblągu, matką Krystyna Dorota z domu Kohlau. Pozostawił po sobie spuściznę w postaci Kroniki Elbląskiej – składającej się z 8 tomów i 11 tomów załączników. Była ona kontynuacją dzieł W. Rypsona, J.H. Dewiza i Amelunga. Obejmowała okres 1796-1851 i stanowi kopalnię wiadomości dla badaczy dziejów miasta.
Źródło : Andrzej Groth, Ramsayowie (herbu własnego), W : Słownik biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego pod red. Stanisława Gierszewskiego, T. 4 pod red. Zbigniewa Nowaka, Gdańsk, 1997, s. 35-37
Rycina: Herb rodu Ramsey