Ta znana kupiecka rodzina osiedliła się w Elblągu z początkiem XIV wieku. W latach 1324-1497 dziesięciu jej przedstawicieli zasiadało w radzie miejskiej Starego Miasta Elbląga, z których aż sześciu sprawowało urząd burmistrza. Niewiele posiadamy informacji o ich karierze urzędniczej i działalności politycznej. Jako pierwszy z tego rodu urząd burmistrza Starego Miasta Elbląga objął w 1348 r. Johan I, a następnie Arnold. Ten ostatni w latach 1379-1392 był rajcą i z ramienia rady miejskiej pełnił funkcję kamlarza (1384, 1391). Jako rajca a następnie burmistrz reprezentował miasto na zjazdach hanzeatyckich (1398, 1404, 1415, 1416). Urząd burmistrza Starego Miasta Elbląga sprawował w latach 1393-1416. Zmarł w 1416 roku.
Kolejny przedstawiciel rodu na urzędzie burmistrzowskim- Heinrich w 1409 r. sprawował urząd wójta, któremu podlegało sądownictwo przedmiejskie i na terenie patrymonium. W latach 1417-1419 zasiadał w radzie Starego Miasta Elbląga. Jako burmistrz w latach 1419-1425 dwanaście razy reprezentował miasto na zjazdach pruskich. Najwyższą godność – urząd burmistrza pełnił w latach 1420-1426. O Tidemanie von Räuber – burmistrzu Starego Miasta Elbląga w latach 1379-1385 wiemy jedynie iż w latach 1359-1378 był rajcą oraz, że w 1378 r. pełnił funkcję kamlarza Kamlarii Wewnętrznej. Kolejny burmistrz elbląski z tego rodu to Johann II był rajcą miejskim w latach 1460-1463. W 1462 r. pełnił funkcję kamlarza Kamlarii Zewnętrznej. W 1614 r. wybrany został burmistrzem i urząd ten pełnił do śmierci w roku 1497. Jako burmistrz wielokrotnie brał udział w zjazdach miast i stanów pruskich. Ostatni burmistrz Starego Miasta Elbląga z rodu von Räuber był zapewne synem burmistrza Heinricha. W 1424 r. objął on urząd wójta, któremu podlegało sądownictwo na przedmieściach i posiadłościach miasta. W 1426 r. został rajcą, a w następnych latach pełnił prestiżową funkcję witryka kościoła św. Mikołaja. W 1435 r. obrano go burmistrzem. Brał on aktywny udział w życiu politycznym. W latach 1433-1439 aż 17 razy reprezentował Elbląg na zjazdach miast i stanów pruskich. Szczególnie zasłużył się w tworzeniu opozycji miast pruskich wobec Zakonu. Podczas obrad stanów pruskich w Elblągu 24 stycznia 1434 r., niezadowolone z sytuacji stany pruskie wręczyły wielkiemu mistrzowi 40 skarg na ucisk i bezprawie, niski poziom moralny braci zakonnych, łamanie przez Zakon przywilejów ludności, uzurpowanie sobie przez rycerzy zakonnych prawa pierwszeństwa w handlu, nadmiernych opłat młyńskich, ingerowanie w sprawie wyboru sędziów i ławników w miastach. Podczas tych obrad reprezentacja władz Starego Miasta Elbląga w skład której wchodził również Werner von Räuber przedłożyła swoje skargi. Obwiniano komtura elbląskiego o zamordowanie chłopa z Fiszewa, nadużycia celne, naruszanie praw sądowniczych miasta, przywilejów rybołówczych i zmuszanie chłopów z posiadłości wiejskich do szarwarków na rzecz zamku. Werner uczestniczył w październiku 1435 roku w misji dyplomatycznej Zakonu na rokowania dyplomatyczne pokojowe z Polską, których rezultatem było ustalenie terminu rozmów pokojowych w grudniu 1435 r. Na zjeździe stanów pruskich 24 lipca 1439 r. w Elblągu delegacja elbląska, której przewodził burmistrz Werner von Räuber poparła plan założenia Związku Stanów Pruskich. Zmarł pod koniec 1439 roku.