Meißner, Carl (1836-1898)

Carl Meißner urodził się 12 kwietnia 1836 r. w Kwidzynie jako syn Carla Meißnera – masztalerza, uczestnika wojen napoleońskich.  Uczęszczał do szkoły w Kwidzynie i pozostał w tym mieście także po przeprowadzce rodziców do Zirke. W wieku szesnastu lat rozpoczął praktykę zawodową w księgarni Plahn’a w Berlinie. Po trzech latach zdał państwowy egzamin zawodowy na księgarza, a następnie zatrudnił się jako pomocnik handlowy w księgarni Vieweg&Sohn w Brunszwiku. W 1859 r. Meißner przybył do Elbląga, gdzie został dyrektorem handlowym wydawnictwa Neumann-Hartmann. 1 marca 1862 wraz z Ernstem Schlömpem przejął przedsiębiorstwo, wkrótce jednak pozostawił firmę wspólnikowi, a sam 3 sierpnia 1863 r. założył własne wydawnictwo. Mieściło się ono w kamienicy przy starym Rynku 44, którą Meißner nabył. W latach 1867-1771 wydawał gazetę „Elbinger Volksblatt”, będącą organem elbląskich liberałów, a także sam parał się pracą dziennikarską. W 1874 r. został Meißner elbląskim radnym. Udzielał się bardzo aktywnie na tej niwie, będąc członkiem licznych komisji. Był także inspektorem miejskiego szpitala oraz należał do licznych elbląskich towarzystw, m. in. zasiadał w zarządzie Towarzystwa Gimnastycznego. Wspierał Towarzystwo Rzemieślnicze  w dążeniach do nabycia własnego lokalu oraz współdziałał przy organizacji wystawy wyrobów rzemieślniczych w 1891 r. Poza tym był Meißner długoletnim przewodniczącym zrzeszenia księgarzy prowincji Prusy Wschodnie i Prusy Zachodnie. Zmarł 20 marca 1898 r. w wyniku choroby serca. Na znak żałoby po jego śmierci opuszczono do polowy flagi na elbląskim ratuszu. Nagrobek Meißnera ozdobiony został reliefem projektu brunszwickiego rzeźbiarza i medaliera Arnolda Kramera, umieszczono na nim także siedmiowiersz sławiący poczucie obywatelskiego obowiązku zmarłego.

Literatura:

F. Unzer, Denkschrift zur fünfzigsten Hauptversammlung des Kreisvereins ost- und westpreußischer Buchhändler am 14. Juni 1931, Königsberg 1931