Meienreis, Daniel (1609-1668)

Meienreis Daniel - urodził się 18 sierpnia 1609 r. w Elblągu jako syn Mikołaja Meienreisa, członka II Ordynku i wójta elbląskiego. Uczęszczał do gimnazjum elbląskiego. W czerwcu 1622 r. wpisany został do metryki uniwersytetu królewieckiego. W 1624 r. uczył się języka polskiego w Działdowie, a w 1628 r. udał się do Anglii w celu uzupełnienia wykształcenia. W Anglii przebywał jeden rok. Następnie odwiedził Francję, Zelandię i Holandię, studiując w Fencker i Groningen (1632). W 1633 r. wrócił do Elbląga, a w 1634 r. ożenił się z Elżbietą Sieffert, córką Bartłomieja Siefferta. Z tego związku miał dziesięcioro dzieci, z których siedmioro zmarło w dzieciństwie. Daniel Meienreis szybko zrobił karierę urzędniczą. W 1641 r. został członkiem II Ordynku, w 1645 r. wójtem, a dwa lata później wszedł w skład rady miejskiej. Jako rajca zarządzał Kamlarią Wewnętrzną i Zewnętrzną, a także Urzędem Młynnym i Urzędem Szpitalnym. W 1662 r. wybrany został burmistrzem. Dwukrotnie (1663, 1667) pełnił urząd prezydującego burmistrza. W latach 1661 i 1664 brał udział w pruskim Sejmiku Generalnym, zabiegając, by miastu nie odebrano funkcji strażnika pieczęci Prus Królewskich. W 1659 r. ożenił się po raz drugi – z Barbarą Heesen, wdową po burmistrzu Tomaszu Heesen. Zmarł w Elblągu 15 lutego 1668 roku, a uroczystości pogrzebowe odbyły się 19 lutego w kościele NMP.

Na zdjęciu fragment miedziorytu z ok. 1642.