Lindenowski, Johan Christian

Pierwszym po zajęciu miasta w 1772 r. powołanym przez władze pruskie nadburmistrzem Elbląga był Johan Christian von Lindenowski. Urodził się 13 sierpnia 1736 r. w Gdańsku. Ojciec jego, kupiec i członek II ordynku w Gdańsku pochodził ze Śląska, matka była córką obywatela gdańskiego. Ukończył Gimnazjum Gdańskie, a następnie wstąpił w 1752 r. do berlińskiego korpusu kadetów. Uczestniczył w wojnie siedmioletniej, awansując do stopnia porucznika. W 1759 r. wielokrotnie ranny został zwolniony z wojska, a następnie zatrudniony w administracji. W 1769 r. objął urząd radcy podatkowego w Nidzicy. Wysoko oceniany przez przełożonych, już jako pruski intendent elbląskich posiadłości miejskich powołany został na urząd nadburmistrza Elbląga, pełniąc jednocześnie funkcję dyrektora policji z roczną pensją 600 reichstalarów. W 1773 r. ożenił się z Julianną Elżbietą, córką rajcy elbląskiego Fryderyka Reinholda Horna. Dla miasta zasłużył się m.in. przy odbudowie spalonego ratusza, reaktywowania miasta jako ważnego portu morskiego, centrum handlowego i ośrodka wytwórczości. Oskarżony o współudział w „aferze odważnikowej” za brak nadzoru w używaniu w mieście sfałszowanych miar i wag, na polecenie Fryderyka II został 6 czerwca 1780 r. zwolniony z urzędu. Wkrótce został jednak oczyszczony z zarzutów i mianowany radcą podatkowym w Siedlcach pod Gdańskiem. W 1782 r. został rezydentem dworu pruskiego w Gdańsku. Po zajęciu Gdańska przez Prusy najpierw stanął na czele gdańskiego magistratu, a następnie 25 sierpnia 1793 r. mianowany został tam prezydentem i dyrektorem policji. Nie radził sobie zarządzaniem miasta. W 1803 r. z powodu podeszłego wieku został przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł w Gdańsku 13 lipca 1813 roku.

Ratusz staromiejski, [w]: Robert Dorr, Elbing: Neuer Illustrierter Führer, 1901