Laddey, Emma

Emma Laddey – aktorka i pisarka; tworzyła pod pseudonimem Hermine. Urodziła się 9 maja 1841 r. w Elblągu jako córka lekarza F. Radtke. Już jako dziesięciolatka pisała drobne utwory teatralne. W 1859 r. wyjechała do Berlina, gdzie uczyła się aktorstwa u Hermanna Hedrichs’a. Uzyskała angaż w teatrze w Berlinie, zmuszona jednak była zrezygnować z kariery aktorskiej z powodu kłopotów z gardłem. 1864 poślubiła w Amsterdamie malarza Ernsta Laddey, autora obrazów historycznych i rodzajowych. W 1865 osiadła razem z nim w Stuttgarcie i zaczęła parać się pisarstwem. Była aktywną emancypantką, w ruchu walczącym o prawa kobiet udzielała się zarówno teoretycznie, publikując utwory w tym duchu, jak i praktycznie. Szybko skonfliktowała się jednak z niemieckim ruchem kobiecym i w 1873 założyła własne „Szwabskie Stowarzyszenie Kobiet”, które za cel stawiało sobie zabieganie o lepsze kształcenie kobiet i poprawę ich sytuacji ekonomicznej. W 1880 Emma Laddey przeprowadziła się do Monachium, gdzie mieszkała aż do śmierci. Jest autorką licznych powieści, dramatów, książek dla dzieci. Współpracowała też z wieloma czasopismami, m. in. z „Über Land und Meer”, „Frankfurter Illustrierte Zeitung”. Synowa Emmy Laddey – Clara S. Laddey była znaną i aktywną amerykańską sufrażystką. Niektóre z dzieł Emmy Laddey to: Auf eignen Füßen (Na własnych nogach), Flitter und Gold (Świecidełka i złoto), Aus dem Reich der Frau (Z królestwa kobiety), Aus freier Wahl.Charakterbilder aus der Frauenwelt (Z własnego wyboru. Obrazki charakterologiczne ze świata kobiet), Tagebuch einer Waise (Dziennik sieroty), Vier Mädchenleben (Cztery dziewczęce historie), Tausend Wochen (Tysiąc tygodni), Antonio, Die Priesterin des Glückes. Roman für. Mütter u. Töchter (Kapłanka szczęścia. Powieść dla matek i córek), Ein Jahr in Märchen (Rok w bajce), Feenhände (Ręce wróżek). Utwory Emmy Laddey cieszyły się swojego czasu dużą popularnością, szczególnie wśród dzieci i młodych czytelniczek. Jej pisarska aktywność nie była jednak do końca akceptowana przez otoczenie, pisząca kobieta była wówczas wciąż pewnym novum, jak stwierdzała sama Laddey: „Kobiecie łatwiej wybaczy się wszystko inne niż próby chwytania za pióro. Dla większej części ludzkości (nie tylko mężczyzn) pisząca kobieta jest czymś nieopisanie strasznym, stworzeniem pomiędzy mężczyzną a kobietą, co do którego zakłada się z góry, że jest wstrętnym, aroganckim i niegodnym miłości”. Zmarła 12 kwietnia 1892 w Monachium.