Judek, Jan (1917–2002) - muzyk, pedagog

Urodził się 25 października 1917 roku w Oberhusen (Nadrenia), zmarł 31 sierpnia 2002 roku w Elblągu. Przybył do Elbląga w czerwcu 1945 roku i już 3 listopada rozpoczął pracę jako zarządca domów w Tymczasowym Zarządzie Państwowym na Województwo Gdańskie, Oddział w Elblągu. Wkrótce objął stanowisko inspektora administratorów w Dziale Administracji Nieruchomości. Jego praca miała charakter urzędniczo-administracyjny. W oddziale kwaterunków pracował do 1952 roku. Następnie został urzędnikiem w Wydziale Kultury i Sportu, a zaraz potem objął funkcję kierownika Wydziału Kultury i Sztuki w Zarządzie Powiatowym. Równolegle do pracy urzędniczej, brał czynny udział w tworzeniu środowiska muzycznego w zrujnowanym Elblągu. Sam grał na skrzypcach. Z jego inicjatywy już w 1946 roku przy Zarządzie Nieruchomości Miejskich i Budynków Mieszkalnych utworzono elbląski zespół instrumentalny, który żartobliwie był nazywany „Akademikami”, gdyż często obsługiwał muzycznie wszelkie akademie organizowane w mieście lub „Małą Salonówką” z powodu różnych występów w nieoficjalnych sytuacjach, w kameralnym gronie, poza uroczystościami. Zespół działał do 1948 roku. W 1947 roku został przewodniczącym Koła Związku Muzyków w Elblągu, działającego na rzecz integracji środowiska zamieszkałych w mieści muzyków zawodowych oraz amatorów. Przyczynił się do powstania pierwszej miejskiej orkiestry symfonicznej, grającej pod dyrygenturą Franciszka Muchy. Występował razem z orkiestrą. Od początku istnienia Państwowej Podstawowej Szkoły Muzycznej, pracował tam jako nauczyciel skrzypiec. Na podstawie egzaminu zdanego w 1955 roku w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie, był nauczycielem muzyki I i II stopnia. Danuta Gotkowska, z domu Judek, tak wspomina swojego tatę: „Mój tata, Jan Judek, był nauczycielem gry na skrzypcach. A dodatkowo – gdyby nie on, tej szkoły by nie było. W 1945 r. przyjechał do Elbląga, a ponieważ kochał muzykę, robił wszystko, by w tym mieście powstała szkoła muzyczna. Znalazł grono muzyków i „wytuptał” tę szkołę. Zawsze był skromny i nie chciał być dyrektorem. Chciał uczyć gry. I uczył. Organizował występy orkiestr dziecięcych. Rodzice płakali ze wzruszenia. Pozyskiwał też nowych uczniów. Chodził po przedszkolach z grającymi już dzieciakami i tam prezentował ich możliwości muzyczne. W ten sposób przyciągał do szkoły wielu. I zawsze miał w kieszeni cukierki”. Jan Judek przeszedł na emeryturę w 1977 roku, ale nigdy nie porzucił muzyki. W tym samym roku powstał Zespół Pieśni i Tańca „Ziemia Elbląska”, a on został kierownikiem wchodzącej w skład zespołu kapeli ludowej. Grał w niej do śmierci.