Sudermann, Hermann - dramaturg i naturalista

dramaturg i prozaik. Sławę przyniosły mu przede wszystkim utwory sceniczne, takie jak Honor, Koniec Sodomy, Gniazdo rodzinne. Postać Magdy z Gniazda rodzinnego należała do popisowych ról w repertuarze Heleny Modrzejewskiej. W 1932 na berlińskiej „Freie Bühne” wystawiono jego Honor, sztukę zestawiającą ze sobą dwa światy – ludzi zamożnych i biedaków. Dramaty Sudermanna są krytyką i demaskacją tradycyjnie, ciasno pojmowanej moralności. Sudermann uchodził za najwybitniejszego, obok G. Hauptmanna pisarza naturalistycznego, w Polsce w owych czasach cieszył się nawet większą od niego popularnością i uznaniem. Prawie wszystkie z jego trzydziestu pięciu sztuk zostały zekranizowane. W Elblągu Sudermann spędził dwa lata jako chłopiec, uczęszczając do tutejszej Szkoły Realnej. Obraz tego pobytu dał w autobiograficznym dziele Książka z obrazkami mojej młodości, gdzie ze szczególnym sentymentem wspominał pobyt „u dobrej ciotki w Elblągu” oraz uroczystość sakramentu bierzmowania w kościele pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny (obecna Galeria El). Pisarz często wracał do Elbląga w latach późniejszych. Podczas tych wizyt zatrzymywał się w Central- Hotel (dzisiejsza restauracja „Słowiańska”). Po raz ostatni Hermann Sudermann odwiedził Elbląg w 1924. Wygłosił wtedy referat o własnej twórczości, który spotkał się z owacyjnym przyjęciem elblążan. Utwory prozatorskie Sudermann’a to m. in.: powieść Kuma Troska oraz opowiadania Jons i Erdme oraz inne opowieści.