Hermann, Paweł (1910–1998) – duchowny katolicki

Ur. 30 VIII 1910 r. w Gilgetal (obecnie obwód kliningradzki w Rosji). Ojciec był rolnikiem. Do kapłaństwa przygotowywał się w Seminarium Duchownym w Braniewie. Święcenia kapłańskie otrzymał 7 III 1937 r. we Fromborku z rąk bpa Maksymiliana Kallera. Po święceniach wikariusz, a od 10 X 1938 r. administrator w Tylży. Od 2 XI 1938 r. kuratus w Schillfelde w dekanacie tylżyckim. Śledzony i przesłuchiwany przez gestapo z powodu głoszonych kazań. 10 X 1944 r. ewakuowany do Elbląga. 23 X 1944 r. ustanowiony wikariuszem pomocniczym przy kościele św. Mikołaja w Elblągu. W 1945 r. duszpasterzował w kaplicy w prywatnym domu przy ul. Piechoty 7d w Elblągu. 8 V 1946 r. wyjechał do Niemiec i został proboszczem najpierw w Zeven, a od 1964 w Herzberg. Od 1 VI 1975 r. jako emeryt pełnił obowiązki proboszcza w Visselhövede (diec. Hildesheim). Autor wspomnień z pobytu w Elblągu w latach 1944–1946, wydanych drukiem w 2009. Zm. 21 VI 1998 r. w Visselhövede.

 Bibliografia: L. Ploetz, Fato profugi, Kiel 1964, s. 31; M. Józefczyk, Elbląg i okolice 1937–1956. Chrześcijaństwo w tyglu dwu totalitaryzmów, Elbląg 1998, s. 104–106, 117; W. Zawadzki, Duchowieństwo katolickie z terenu obecnej diecezji elbląskiej w latach 1821–1945, Olsztyn 2000, s. 154; A. Kopiczko, Duchowieństwo katolickie diecezji warmińskiej w latach 1821–1945, Część 2. Słownik, Olsztyn 2003, s. 102–103; Paulus Herrmann, Relacja o czasach polskich i rosyjskich w Elblągu od stycznia 1945 do maja 1946 roku, red. M. Józefczyk, Gdańsk-Elbląg 2009, passim.