Urodził się 20 października 1917 roku w Mirze na terenie byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Był żołnierzem 2 Armii Wojska Polskiego, został zdemilitaryzowany w roku 1945 r. W latach 1945–1952 mieszkał we Wrocławiu. Podjął pracę w Browarze Piastowskim, pracował na stanowiskach: pracownik fizyczny, magazynier, kierownik działu i kierownik browaru. W roku 1951 ukończył roczny Wyższy Kurs Administracji Przemysłowej w Łodzi. W marcu 1953 został skierowany na stanowisko dyrektora Elbląskich Zakładów Piwowarsko-Słodowniczych w Elblągu, które obejmowały wówczas: Browar i Słodownię w Elblągu, Rozlewnię Piwa i Wytwórnię Beczek w Braniewie, Rozlewnię Piwa w Lidzbarku, Słodownię, Rozlewnię i Hurtownię piwa w Malborku oraz Rozlewnię Piwa w Nowym Dworze Gdańskim. Przez trzydzieści lat pracy: dwadzieścia na stanowisku dyrektora zakładów, dziesięć na stanowisku zastępcy dyrektora d/s handlowych, Mieczysław Harkawy dał się poznać jako sprawny i troszczący się o załogę menedżer. Rozbudował i unowocześnił browar, dbał o jakość i markę produkowanych piw. Zdając sobie sprawę z wyzwań czasów i braku wykształcenia, uczył się zaocznie. W roku 1960 ukończył Technikum Ekonomiczne w Sopocie, a w roku 1967 – studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie, uzyskując tytuł magistra ekonomii. W okresie zarządzania przez Mieczysława Harkawego Elbląskimi Zakładami Piwowarsko-Słodowniczymi dokonano następujących inwestycji:
- utworzono Bazę Remontowo-Montażową, gdzie produkowano m.in: tanki do piwa, transportery do linii rozlewniczych, załadowarki i wyładowarki butelek;
- kontynuowano zapoczątkowaną w lipcu 1945 modernizację obiektów – przebudowano hale obciągu piwa butelkowego i obciągu beczkowego;
- zbudowano nową linię górnej fermentację piwa, instalując aluminiowe kadzie;
- w latach 1954 – 1959 dębowe kufy piwne w dziale leżakowni wymieniano sukcesywnie na metalowe tanki;
- rozbudowano magazyny wyrobów gotowych, dostosowując do tego celu rampy kryte na całej długości magazynu;
- podłączono zakład do ciepłociągu miejskiego, zapewniając dostawę pary do celów produkcyjnych i do centralnego ogrzewania (w browarze pozostał tylko kocioł awaryjny);
- rozbudowano słodownię w Elblągu;
- rozbudowano browar w Braniewie do zdolności produkcji 240 tysięcy hektolitrów piwa rocznie;
- w browarze w Elblągu modernizowano system chłodzenia ze sprężarkowego na absorpcyjny;
- w Elblągu uruchomiono produkcję urządzeń do linii rozlewniczych, automatycznych myjek butelek, pomp do piwa, urządzeń odpylających i innych (z czasem część produkcji stała się dziedziną eksportową);
- inwestycje w Elblągu i Braniewie oddano do eksploatacji w roku 1965 (produkcja piwa wzrosła dwukrotnie, o tyle samo podniosła się produkcja słodu w słodowni w Elblągu);
- od 1963 słodownia w Malborku rozpoczęła ponownie produkcję słodu eksportowego, wysyłając go do zarówno krajów socjalistycznych, jak i kapitalistycznych, co wówczas było niemałym osiągnięciem;
- w roku 1967 Baza Remontowa przeniosła się nowej hali (w połowie lat 70-tych produkowano tu kompletne warzelnie blokowe, instalacje dla słodowni, załadowarki i wyładowarki butelek dla linii rozlewniczych o wydajności do 20 tysięcy butelek na godzinę, zmechanizowane suszarnie w słodowniach, transportery skrzynek i butelek);
- Baza Produkcyjno-Remontowa oraz Oddział Wykonawstwa Inwestycyjnego prowadziły w tym czasie prace w Łańcucie, Krakowie, Lwówku Śląskim, Łomży, Fordonie, Bydgoszczy, Poznaniu, Gdańsku i wielu innych browarach i słodowniach;
- w latach 1968–1973 na miejscu byłej hali obciągu piwa butelkowego oraz magazynu piwa butelkowego wybudowano główny budynek produkcyjny z nowoczesną fermentacją i leżakownią ciśnieniową, gdzie zainstalowana aparaty czopujące, czego efektem było możliwe skrócenie procesu leżakowania;
- po roku 1971 zakład przeszedł na tzw. chłodzenie sprężarkowe, wprowadzone w miejsce absorpcyjnego, nowością było wprowadzenie do użytku kadzi filtracyjnych zamiast tradycyjnych filtrów;
- inną udaną inwestycją była stacja uzdatniania wody wyposażona w pompy czerpiące wodę ze studni głębinowych.
Mieczysław Harkawy był dumny z zakresu i imponującego tempa ówczesnych inwestycji. Wspominając, pisał: „Udało nam się zmodernizować po kolei całe zakłady. To było wielkie osiągnięcie, jak na tamte czas. Pracowała wtedy ze mną naprawdę dobra załoga”. Z końcem 1982 roku, po 44 latach pracy w branży piwowarskiej, w tym 29 latach na stanowiskach dyrektorskich w browarze w Elblągu, odszedł na zasłużoną emeryturę. Zmarł 10 września 2015 roku. Pozostawił trwały ślad w rozwoju branży piwowarskiej. Za swoje zasługi został odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi – w 1964, medalem za udział w walkach o Berlin – w roku 1971.
Bibliografia: Telewizja Elbląska – wywiad z Mieczysławem Harkawym – 2013 r.; Album – Browar w Elblągu Tradycyjnie od 1978 roku; www.elblag.net.