Ebert, Max (1879-1929)
Max Ebert (1879-1929) - archeolog niemiecki, badacz prahistorii wschodniej Europy. Studiował filologię germańska i historię na uniwersytetach w Innsbrucku, Heidelbergu, Halle i Berlinie, 1906-1914 naukowy współpracownik działu pradziejowego Muzeum Państwowego w Berlinie, w 1918 habilitował się w Królewcu, od 1921 profesor nadzwyczajny tamże. W latach 1922/23 był profesorem zwyczajnym w Instytucie Herdera w Rydze, po czym powrócił do Królewca. W latach 1921-1923 był przewodniczącym Altertumsgesellschaft Prussia a do roku 1927 mężem zaufania dla Prus Wschodnich. W tymże roku objął po Gustafie Kossinie katedrę pradziejową w Berlinie. Redaktor, współautor i wydawca Reallexikon der Vorgeschichte (15 tomów) i Reallexikon der germanischen Altertumskunde. Autor licznych wykładów na temat Truso. W roku 1925 elbląski archeolog, Bruno Ehrlich oraz królewiecki profesor Max Ebert razem ze swoim asystentem Felixem Jacobsonem, prowadząc badania archeologiczne, odkryli relikty dużej osady wielokulturowej na polach między wsiami Pilona i Myślęcin, około 10 km na wschód od Elbląga (Weklice). Odkryto m. in. trzy warstwy osadnicze: z przedrzymskiej epoki żelaza, okresu cesarstwa rzymskiego i okresu późnopruskiego, w tym ujawniono cmentarzyska i zarysy domów. Ebert uznał Truso za nadbałtyckie, ikińsko-pruskie emporium handlowe. W latach 1926 i 1928 (później też w latach 1930, 1933-1935) przy współudziale Maxa Eberta badano trzecie grodzisko w powiecie elbląskim, Tolkemita koło Tolkmicka.
W zbiorach Biblioteki Elbląskiej można przeglądać książkę: "Truso", sygn. 34538. (W tekście 40 tablic z licznymi zdjęciami, rysunkami i mapkami dotyczących prowadzonych badań i znalezisk).
Castrum Weklitze, Tolkemita, Truso, [w:] „Elbinger Jahrbuch“, Heft 5/6, s. 109-117
Ein römischer Bronzekessel von Lodehnen, Kreis Mohrungen, [w:] „Elbinger Jahrbuch“, Heft 3, 1923, S. 144
zdjęcie [w:] Elbinger Jahrbuch, 1929, H. 8