Bass, Jan – rytownik, złotnik, miedziorytnik

Bass Jan – rytownik, złotnik, miedziorytnik, ur. ok. 1600 r. w Lubece. W rodzinnym mieście pobierał naukę w warsztacie złotniczym Hansa Wilma. W latach 1626-1627 był członkiem gildii złotników w Amsterdamie. Po przeniesieniu się do Elbląga trudnił się głównie rytownictwem. W 1631 roku Bass uzyskał obywatelstwo elbląskie. Przywilej otrzymany od Władysława IV Wazy 7.12.1639 r. włączył go w poczet serwitorów ( osoba posiadająca nadany przez króla przywilej serwitoratu, czyli przywilej wyłączający spod władzy miejskiej kupców i rzemieślników pracujących dla dworu królewskiego). Zapewnione miał w ten sposób prawa własności autorskiej i wydawniczej na 20 lat, do ryciny Wielka panorama Elbląga (1636 r.) z dedykacją autorską Władysława IV oraz wzornika kaligraficznego H. Ryverdiusa, Spiegel der Schreibkunst. Na frontispisie tego dzieła Bass jest wymieniony jako złotnik. Prace z zakresu złotnictwa nie zachowały się, natomiast owocem jego pobytu w Elblągu są portrety : Gustawa Adolfa (1633 r.), Izraela Hoppego, historyka trudniącego się też pracami kartograficznymi i burmistrza elbląskiego (1638 r.). W 1646 r. Jan przeniósł się do Gdańska, kontynuując prace miedziorytnicze. Wykonał kartę tytułową do dzieła M. Balbiniego, wykonywał ryciny okolicznościowe, panoramy Gdańska. Sporządził też kopie ryciny A. Dürera (Św. Sebastian) i ryciny J. Wallota (Przejście Żydów przez Morze Czerwone). Twórczość Jana Bassa nie wykraczała poza przeciętność. Zmarł po 1656 r.(data nie jest sprecyzowana).

Źródło : Zofia Jakrzewska-Śnieżko, Bass Jan, [w]: Słownik biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego pod red. Stanisława Gierszewskiego, T. 1, Gdańsk, 1992, s. 64 - 65