Inkunabuł

Autor: Helena Dutkiewicz | Data dodania: 20.04.2010

Inkunabuł (z łac. incunabula) - najwcześniejsze druki, powstałe przed 1501r., których wygląd zewnętrzny (krój czcionek, układ kolumn, stosowanie kustoszy, kolofonu itd.) naśladował książki rękopiśmienne. Były to zamierzone działania, mające na celu podwyższyć cenę książki drukowanej przez podobieństwo do bardzo drogiej - rękopiśmiennej. Podobieństwo miało też zadowolić gusta miłośników sztuki pięknego pisania. Elementy graficzne zwykle wykonywali ręcznie iluminatorzy. Inkunabuły charakteryzują się brakiem karty tytułowej, wszystkie dane o autorze, drukarzu, miejscu i roku wydania umieszczone są na końcu dzieła w kolofonie. Kompozycja strony wczesnych inkunabułów przypomina układ rękopisów. Biblie, dzieła liturgiczne i prawnicze mają układ dwuszpaltowy, natomiast dzieła o treści świeckiej - jednoszpaltowy. W dziedzinie ilustracji znajdujemy : malarstwo miniaturowe, marginalne floratury, kolorowany drzeworyt oraz inicjały uncjalne. Tematycznie dokumenty najczęściej związane z życiem świętych, świętami kościelnymi, oraz rozważaniami ascetyczno-teologicznymi. Pierwszym inkunabułem, była księga wydana przez Johannesa Gutenberga. Najbogatsze zbiory inkunabułów znajdują się w Bibliotece Narodowej w Paryżu i w British Museum w Londynie. Istnieją spisy inkunabułów w poszczególnych bibliotekach i krajach (najsłynniejszy: Gesamtkatalog der Wiegendrucke K. Haeblera). W Polsce centralny katalog inkunabułów prowadzi Biblioteka Narodowa. Biblioteka Elbląska posiada w swoich zbiorach 69 woluminów inkunabułów.

Artykuły powiązane

Hasła powiązane